13 dzieci utonęło w Wiśle. Czytelnicy Kuriera wspominają tamte tragiczne wydarzenia

Przypomnijmy: nauczyciele ze Szkoły Podstawowej nr 17 przy ul. Krochmalnej w Lublinie chcieli nagrodzić najlepszych uczniów wycieczką do Kazimierza Dolnego. 23 czerwca 1961 r. ponad 50 uczniów klas piątych pojechało razem z trzema opiekunkami. Do Wisły dzieci weszły z łachy pomiędzy schroniskiem PTTK a kamieniołomami. Tam doszło do tragedii.

Hanna Rumińska wspomina na FB: Jedna z ofiar to córka sąsiadów moich dziadków z ul. Ciepłej. Choć miałam tylko 5 lat doskonale pamiętam czuwanie przy trumnach w domach tych dzieci. Do dziś nie znoszę zapachu lilii, dla mnie to była duża trauma, bo znałam tę dziewczynkę. Co roku w Zaduszki jestem przy jej grobie.

Barbara Stolarczuk-Ruszczewska z d. Augustowska: Pamiętam jakby to było wczoraj byłam na pogrzebie z mamą padał tego dnia ulewny deszcz ludzi było bardzo dużo dosłownie manifestacja chociaż miałam 8lat zapamiętałam tą straszną tragedię na całe życie ,Trojlebusy były zatłoczone i Lipowa pomimo ulewy, zawsze odwiedzam te białe nagrobki odwiedzając cmentarz mam tam dziadków, dzieci jedno drugie wciągały pod wodę dlatego tyle utonęło

Bożena Nowacka: Uczyłam się potem w 17, znałam wiele rodzin, które spotkała ta tragedia....ale wtedy miałam niecałe 4 lata, niewiele pamiętam z tak wczesnego dzieciństwa....ale ten pogrzeb pamiętam dokładnie...jak bardzo bolesne było to wydarzenie, że utkwiło w pamięci dziecka na zawsze....często się nad tym zastanawiam, często o tym myślę i często bywam na grobach tych dzieci...

Magda Baryła: Boże coś strasznego, czytałam że łzami w oczach, tak samo jak 2 lata temu gdy u nas w Darłowie utopiło się 3 rodzeństwa, siedziałam w kuchni i płakałam i moje dzieci też, niewyobrażalne tragedie, których nie da się opisać, Panie Boże czuwaj nad wszystkimi dziećmi które spędzają wakacje i wolny czas nad wodą.

Małgorzata Stępieň-Krukowska: Mój dziadek, tata , brat i ja chodzilismy do 17 .Tata opowiadał mi o tym zdarzeniu ...Był wtedy uczniem SP 17. Kiedy żył zawsze chodziliśmy na groby tych dzieci.

Anna Krasucka-Woźniak: Byłam malutką dziewczynką ale pamiętam Żuki (samochody) na których były trumienki. Jeden Żuk był bez trumienki bo na innym były dwie. Cały Lublin płakał i był w szoku. Straszna tragedia.

Marek Smętny: Byłem wtedy dzieckiem, ale pamiętam pogrzeb tamtych dzieci, kondukt przeszedł przez całą Lipową, była to jedna wielka manifestacja żałoby w Lublinie. Zawsze kiedy jestem na cmentarzu to odwiedzam groby tych utoniętych dzieci i zapalam znicze.

Barbara Kozak: Byłam rok młodsza. Też chodziłam do 17. Doskonale pamiętam ten dzień, i czekanie kogo znaleziono, tłumy ludzi i dzieci pod szkołą.Mimo deszczu ulice w czasie pogrzebu przepełnione ludźmi od kościoła aż po sam cmentarz :( Chodzę na groby tych dzieci co najmniej raz w roku

Grażyna Adamiak: Jestem rówieśnicą tych dzieci, pamiętam, byłam nawet z babcią na czuwaniu przy trumience chłopca,prawdopodobnie dalszego kuzyna, minęło tyle lat ,pamiętam też pogrzeb,ogromne tłumy i strugi ulewnego deszczu.Ludzie w tłumie mówili ,że woda zabrała i w wodzie dzieci są chowane.

Ewa Bogusz-Skowronek: Teraz dopiero skojarzyłam, że przed laty widziałam tą dziwną starszą panią z lalką na Krakowskim, która coś mówiła do siebie. Straszna tragedia, która nie wydarzyłaby się, gdyby nie niefrasobliwość opiekunów wycieczki.

Dorota Makowska: To jest jakaś niewyobrażalna tragedia. Przeczytałam artykuł i ciężko mi sobie to w głowie poukładać. Ból niesamowity

Grażyna Krzewska: Jeden błąd doprowadził wiele istnień na tamten świat. Niewyobrażalną tragedia, wszyscy niech odpoczywają w pokoju amen.