Bomby spadły na Lublin. 85. rocznica tragicznych wydarzeń. Zdjęcia i wideo z obchodów

- Dziś rano na podwórzu szpitalnym ktoś zawołał, że lecą samoloty angielskie. Wybiegamy na podwórze. Całe podwórze zapełnia się ludźmi. Samoloty zniżają się i ... puszczają dwie bomby. Na szczęście bomby nie wybuchają. Obok szpitala kilka bomb wybuchło, gdyż szafy się poprzewracały, szyby i obrazy się potłukły. Chorzy podnieśli okropny lament. Przywożono rannych. Siostry potraciły głowy. Chorzy pochowali się pod łóżkami - taki obraz bombardowania Lublina w dniu 9 września 1939 r. umieściła w swoim pamiętniku 13 letnia Kalina Moszyńska. Pomagała w szpitalu przy ul. Staszica, o którym wówczas lublinianie mówili „szpital Szarytek”.

W poniedziałek (9 września) odbyły się uroczystości związane z 85. rocznicą niemieckiego naloty na Lublin.

Bombardowanie 9 września 1939 r., największe i najbardziej niszczycielskie w historii Lublina. Główne uderzenie lotnictwa niemieckiego było skierowane na śródmieście. Nalot rozpoczął się ok. 9.30. To była sobota.

Zniszczone zostały budynki wzdłuż m.in. Krakowskiego Przedmieścia (tym hotel Victoria, który stał na obecnym placu przez Galerią Sezam, czyli dawnym PDTem), Jezuickiej, Bramowej.

Bomby trafiły też w ratusz.

– Życie straciło 16 pracowników Zarządu Miasta, 10 interesantów oraz szukający schronienia przed najeźdźcą, prezydent Torunia Leon Raszeja – przypomina Anna Czerwonka z biura prasowego lubelskiego ratusza.

Jedną z ofiar bombardowania Lublina był poeta Józef Czechowicz, autor m.in. „Poematu o mieście Lublinie”.

– Był jednym z tych, którzy jako pierwsi spośród literatów pisarzy polskich zginęli i których śmierć była traktowana jako symboliczne zamknięciem wspaniałego, burzliwego rozdziału w dziejach kultury i literatury polskiej, czyli okresu międzywojennego – przypomina prof. Aleksander Wójtowicz, kierownik Muzeum Józefa Czechowicza.

Na pl. Litewskim można oglądać wystawę poświęconą poecie. Nosi tytuł „Józef Czechowicz 1903-1939”. Przygotował ją lubelski oddział IPN.

W ramach obchodów rocznicy bombardowania Lublina kwiaty złożono przy pomniku Józefa Czechowicza, na placu jego imienia. Ponadto pod tablicą pamiątkową na gmachu lubelskiego ratusza.

– Stanowimy ogniwo łączące przeszłość z przyszłością i powinniśmy jak najwięcej o tym mówić, jak najwięcej informować o tym młode pokolenie. Szczególnie teraz, kiedy o wojnie słyszymy więcej, bo dwa lata temu najeźdźca zaatakował naszego sąsiada zza wschodniej granicą – podkreśla Anna Augustyniak, z-ca prezydenta Lublina. I dodaje: – Wśród nas mieszkają Ukraińcy i oni te informacje odbierają od swoich bliskich na co dzień. Tam wojna trwa. Musimy uczulić wszystkich i zwrócić uwagę na to, jakim nieszczęściem jest wojna i jak trzeba solidarnie wspierać się nawzajem.

Ślady bombardowania z 9 września 1939 r. widać w centrum Lublinie do dzisiaj. Chodzi np. o budynek lubelskiego ratusza. Jego północne skrzydło, od strony ul. Bajkowskiego, które zniszczył nalot sprzed 85 lat, nie zostało obudowane.