Dwugłos: Stanisławek i Mucha o służbie zdrowia

Tak - Andrzej Stanisławek, lekarz, senator klubu PiS, członek senackiej komisji zdrowia

Prawda jest taka, że jakość służby zdrowia powinna być naszą wspólną troską.

Prawdą jest też to, że głównym problemem polskiej służby zdrowia jest brak wystarczających środków.

Przy czym ten sektor jest w stanie wchłonąć każdą ilość przeznaczonych na nią pieniędzy. Zainwestuje je w lepsze leki, w nowocześniejszy sprzęt, w wyszkolenie i zatrudnienie lekarzy. Nie można mieć o to pretensji.

Myślę, że droga, którą w swoich najnowszych planach wyznacza ministerstwo, jest dobra. Nie ma nic złego w umożliwieniu samorządom współfinansowania służby zdrowia.

Trzeba zaznaczyć wyraźnie, że nie mówimy o pełnym finansowaniu, ale o dokładaniu.

Przecież - na mniejszą skalę - samorządy już to robią. Finansują np. program profilaktycznych szczepień dla dzieci czy szczepienia dla seniorów.

Przy tym dofinansowanie służby zdrowia nie byłoby obowiązkowe. Każdy z samorządów samodzielnie podejmowałby taką decyzję.

Marszałek województwa lubelskiego i prezydent Lublina co roku dokładają do funkcjonowania Portu Lotniczego Lublin po kilkanaście milionów złotych i nie budzi to jakiegoś wielkiego sprzeciwu społecznego. Dlatego dokładanie do służby zdrowia także nie powinno budzić obiekcji.

Oczywiście, jak w każdej sprawie, diabeł tkwi w szczegółach i z pełną oceną zamierzeń ministerstwa zdrowia trzeba się wstrzymać, do momentu po-wstania projektu ustawy.

Faktycznie, może się zdarzyć, że jeden samorząd będzie stać na dofinansowanie opieki medycznej dla swoich mieszkańców, a innego nie. Warszawę może stać na wydanie na ten cel większych pieniędzy niż całą rolniczą Lubelszczyznę. Z tej sytuacji jest tylko jedno wyjście. Musimy pracować nad tym, żeby stać się zamożniejszym regionem.

NIE - Joanna Mucha, ekspertka z zakresu zarządzania służbą zdrowia, posłanka PO.

To bardzo złe rozwiązanie. Obawiam się, że wprowadzenie takiego systemu będzie wykorzystywane politycznie.

Placówki zdrowia na terenie samorządu, gdzie rządzą osoby z ugrupowań opozycyjnych, a które nie zdecydują się na przeznaczenie własnych pieniędzy na służbę zdrowia, mogą otrzymać niższe kontrakty z Narodowego Funduszu Zdrowia.

W ten sposób zostanie ograniczona dostępność do usług zdrowotnych, a NFZ i rząd zrzucą winę na samorząd - bo ten nie chce dołożyć do leczenia swoich mieszkańców. Taki scenariusz, w wykonaniu tego rządu, jest możliwy.

Uważam, że zapowiadane przez ministerstwo zdrowia zmiany są najzwyczajniej w świecie niepotrzebne.

Przecież samorządy mają prawną możliwość finansowania niektórych procedur medycznych. Już finansują szczepionki dla dzieci, seniorów i zabiegi in vitro.

Proszę też zauważyć, że jeśli pomysł ministerstwa wejdzie w życie, to pogłębią się różnice między jakością i dostępnością do usług medycznych między poszczególnymi gminami czy województwami.

Przecież jakiś niewielki samorząd, mający na swoim terenie duży zakład, płacący olbrzymie podatki lokalne, będzie stać na dopłacanie do lokalnej służby zdrowia. Gmin, które nie mają takich dochodów, nie będzie stać na takie posunięcie. Tam mieszkańcy mają być leczeni gorzej?

Wprowadzenie planowanych rozwiązań spowoduje także po-wstanie nagminnego zjawiska sztucznej migracji.

Obywatele mogą się przemel-dowywać z jednej miejscowości do drugiej. Z tej, gdzie służba zdrowia nie jest dotowana, do tej, gdzie funkcjonuje taki mechanizm.

Jest niemal pewne, że do tego dojdzie, bo takie sygnały już się pojawiały, gdy jeden samorząd finansował in vitro, a inny nie. Ale tym razem sztuczna migracja będzie miała dużo większą skalę.