Dzień, w którym nie było Teleranka, czyli milicja ponownie wyszła na ulicę

Opisana wyżej scena to inscenizacja przywołująca wydarzenia, które w całej Polsce rozegrały się 13 grudnia 1981 r. Tego dnia decyzją Rady Państwa, a ustami Wojciecha Jaruzelskiego, za pomocą wojska, milicji i przy użyciu czołgów oraz pałek wprowadzono stan wojenny.

Rekonstrukcji wydarzeń sprzed 41 lat przyglądali się ci, którzy dobrze pamiętają pierwsze dni stanu wojennego. - 12 grudnia mieliśmy zarząd regionu „Solidarność” i się zastanawialiśmy: wejdą, czy nie wejdą. Zdania były podzielone. Potem pojechaliśmy do kolegów z Polmozbytu na ul. Męczenników Majdanka i tam zostaliśmy na noc. Widzieliśmy, że zaczynają wyłączać telefony oraz, że z jednostki wojskowej wyjeżdżają samochody wojskowe i milicyjne – wspomina pierwsze godziny czasu wojennego Krzysztof Choina, zastępca przewodniczącego lubelskiej „Solidarności”. - Potem nastąpiła cisza w eterze. Dopiero nad ranem, ok. godz. 4, przyszedł do nas portier, który złapał Głos Ameryki i stamtąd dowiedział się, że mamy w Polsce stan wojenny – dodaje Choina.

- Wtedy była taka sama zima jak teraz. Jednych zamykali, innych internowali. Mnie wcielili do jednostki wojskowej koło Szczecina, potem trafiłem do więzienia w Szczecinku, a po amnestii skonfiskowano mi samochód. Było ciężko, baliśmy się, ale chcieliśmy obalić komunę. Mieliśmy tylko gołe pięści i mocne gardła – wspomina tamten czas Zbigniew Gruca, który w 1981 r. pracował w kopalni Bogdanka i tworzył tam związkową „Solidarność”.