Felieton redaktora naczelnego. Nie wierzcie antycovidowcom

Czy mogę prosić o okazanie paszportu covidowego? - pyta mnie kelner w hotelowej restauracji w centrum Wilna. Podobne prośby kierowali barmani i kelnerzy we wszystkich odwiedzanych restauracjach w mieście. Oczywiście o obowiązku noszenia maseczki nikomu nie trzeba przypominać. To naturalne w dobie pandemii, że dbamy o zdrowie nie tylko swoje, ale także innych obywateli. Nikogo to nie dziwi, a tym bardziej nie gorszy. Jesteś zaszczepiony? - zostaniesz obsłużony. Nie jesteś? - unikaj miejsc publicznych, bo możesz zrobić krzywdę przede wszystkim sobie i swoim bliskim. Dlaczego w Polsce tak to nie działa?

Zacznę od kilku doniesień prasowych:

Leszno: W jednym z leszczyńskich marketów kobieta miała zwrócić uwagę mężczyźnie na brak maseczki; po wymianie zdań kobieta została uderzona tak mocno, że upadła na ziemię. W sprawie interweniowała policja - podaje bankier.pl.

Gdańsk: Pan Rafał, radca prawny z Gdańska, został brutalnie pobity, spryskany gazem i zwyzywany przez mężczyznę, któremu zwrócił uwagę na brak maseczki na twarzy.

Bydgoszcz: Młody mężczyzna pobił pasażera autobusu w Bydgoszczy, który upomniał go o konieczności noszenia maseczki w komunikacji publicznej. Nastolatek ignorował prośby mężczyzny, a gdy autobus zatrzymał się na przystanku, mężczyzna pobił go i uciekł.

Kielce: Spore kłopoty czekają 34-letniego kielczanina, który został zatrzymany w niedzielę, po godzinie 20.00. Mężczyzna w sobotę pobił w centrum miasta 66-letniego mężczyznę, bo ten zwrócił mu uwagę, że trzeba nosić maseczkę. Agresywny napastnik tak popchnął pokrzywdzonego, że złamał mu rękę.

Knurów: Policjanci wyjaśniają okoliczności zdarzenia, do którego miało dojść przed jednym ze sklepów w Knurowie (powiat gliwicki). Z naszych ustaleń wynika, że w poniedziałek 11 października starszy mężczyzna został uderzony w twarz, bo wcześniej zwrócił napastnikowi uwagę, że nie ma maseczki.

Niestety, można takie doniesienia mnożyć i obawiam się, że podobne wydarzenia będą miały miejsce dopóki będziemy dawać możliwość funkcjonowania w przestrzeni publicznej wszelkich ruchów antyszczepionkowych i ich anycovidowych odłamów. Rozumiem czym jest demokracja. To rządy ludu. I w tak pojmowanej definicji możemy uznać, że za każdym razem powinniśmy wsłuchiwać się w głos społeczeństwa w sprawach tego społeczeństwa dotyczących. Zatem, rząd chcąc ogłosić obostrzenia związane z pandemią, powinien przygotować procedurę referendalną i dać się wypowiedzieć wszystkim chętnym w tej sprawie. Wówczas, gwarantuję, i tak dochodziłoby do tworzenia się ruchów separatystycznych do głównego nurtu ustaleń, bo w głosowaniu ktoś przecież by przegrywał, a przegrana nie gwarantuje zmiany poglądów lub dostosowania się do werdyktu większości. Wystarczy popatrzeć na obecną sytuację polityczną w Polsce. Przecież demokratycznie wybrany rząd nazywany jest przez różne grupy opozycyjne do niego „juntą” czy „dyktaturą”. Kolejni prezydenci są „nasi” lub „nie nasi”. Tak, niestety, często pojmujemy demokrację - każdy ma prawo do własnego zdania i ma prawo je wyrażać publicznie, a każdy kto się z naszym zdaniem zapoznał ma obowiązek się z nim zgodzić, bo inaczej narusza naszą wolność. Oczywiście, zgadzam się z tym, że każdy ma prawo do własnego zdania, ale też zgadzam się z tym, co w jednym z felietonów napisał Tom Nichols, profesor bezpieczeństwa narodowego w US Naval War College i adiunkt w Harvard Extension School, który stwierdził, że całkowite odrzucenie prymatu wiedzy i doświadczenia, a zastąpienie ich niedookreśloną wolnością prowadzi do tego, że coraz większa grupa ludzi zaczyna wierzyć w prawdziwość stwierdzenia, że każdy ma prawo do własnego zdania w każdej dziedzinie.

Na szczęście żyjemy w ustroju republikańskim. Rzeczpospolita oznacza to samo co republika, zatem rządy ludu zastąpiliśmy rządami prawa. W celu ochrony wolności i własności każdego obywatela. I tu dochodzimy do sedna. W celu ochrony życia, wolności, własności i bezpieczeństwa obywateli wyłaniamy w wyborach władzę. Na określony czas i o określonych kompetencjach. I tej władzy powierzamy wymienione wartości. Taką mamy umowę społeczną i żeby ją zmienić, musielibyśmy zmienić ustrój. Skoro się na to nie decydujemy, to uznajmy jednak, że kompetencje ministra zdrowia, poparte kompetencjami ekspertów, którzy mu doradzają, ważą więcej niż kompetencje jakiejś anonimowej grupy w mediach społecznościowych. Zatem należy się im podporządkować.

Jednak jeśli nawet nie zgadzamy się z rzeczywistością i zgłaszamy zdanie odrębne do oficjalnie przyjętych wytycznych, to dyskutujmy, ale nie podejmujmy działań, które mogą zagrozić innym. Bo w obliczu pandemii nasze nieodpowiedzialne działania narażają życie i zdrowie innych, nie tylko nasze własne. Inaczej ocenia się przecież zachowanie kierowcy, który nie wierzy w skuteczność działania szlabanu na przejeździe kolejowym, uznając, że narusza jego wolność i wjeżdża na tory przed nadjeżdżający pociąg osobówką, a inaczej kierowcę, który robi to samo autokarem pełnym dzieci. To całkiem inna kwalifikacja czynu. Dziś, udając, że problem koronawirusa nas nie dotyczy i idąc z tym przesłaniem w świat, narzucając innym siłą nasze poglądy, zachowujemy się jak kierowca tego autokaru. Stanowimy zagrożenie dla innych, a to już nie jest nasza prywatna sprawa.