Homo nie wiadomo. Komentuje Wojciech Andrusiewicz

Jeden z youtuberów opublikował ostatnimi czasy na swoim kanale filmik jak przepytuje ludzi: co by zrobili gdyby urodził im się homo sapiens. Gdy jeszcze nagrania nie obejrzałem, ale tylko o nim przeczytałem żachnąłem się: co za głupota pytać o taki popularny banał. Jak widać nie znam naszego społeczeństwa. Opublikowane przez youtubera rozmowy z jednej strony mogą wywołać salwy śmiechu, ale z drugiej każą się zastanowić ile sapiens jest w naszym homo.

Generalnie większość pytanych uznała sformułowanie „homo sapiens” za chorobę i to wiadomo jaką, wiadomo czym się objawiającą. Jak mamy słówko „homo” to wszak nie trzeba nam więcej by zidentyfikować „problem”. Niby wystarczy się zastanowić jak u niemowlaka stwierdzić preferencje seksualne, żeby przynajmniej wykluczyć pewne możliwe aspekty pytania. Ale gdzie tam, po co się zastanawiać. Homo to homo. No i okazuje się, że takie dziecko trudno wychować, trzeba konsultować z lekarzem, ale z drugiej strony na szczęście nikt by takiego dziecka nie usunął - tak wynika z odpowiedzi o potencjalne urodzenie i wychowanie homo sapiens.

Strach pomyśleć, co odpowiadaliby zaczepieni na ulicy ludzie o poprzednika homo sapiens, czyli homo erectus. Nie dość, że homo to jeszcze erectus. Toż to już musi być potwór, którego chyba nawet wyleczyć się nie da.

Cóż wynika z tego 10-minutowego nagrania na Youtube? Dla mnie tyle, że trudno od nas oczekiwać byśmy czytali ze zrozumieniem umowy handlowe, zerkali na odnośniki przy gwiazdkach, mieli pojęcie co się dokładnie wiąże z zaciągnięciem pożyczki gotówkowej, jeżeli mamy problem ze zidentyfikowaniem samego siebie w świecie. Maksim Gorki powiedział „Człowiek to brzmi dumnie” i chyba rzeczywiście tylko brzmi. Po jednym takim materiale filmowym przestaję się już zastanawiać, dlaczego mało czytamy i dlaczego tak wierzymy we wszystko, co mówi się do nas z telewizora. Jesteśmy istotami wyższymi, warto żebyśmy używali części naszego ciała, które w toku ewolucji została u nas najbardziej rozwinięta.