Kandydatka na Lubliniankę Roku 2014: Jagoda Mazurek sport łączy z nauką

W Kozim Grodzie jest niewielu młodych sportowców, którzy mogą się pochwalić takimi osiągnięciami i dorobkiem medalowym, jak zaledwie 19-letnia Jagoda Mazurek, zawodniczka Zapaśniczego Towarzystwa Sportowego Sokół Lublin.

Utalentowana lublinianka jest wychowanką i podopieczną trenera Krzysztofa Boryca, specjalizuje się w sumo. To japoński sport narodowy znany od początku VIII wieku, który stylem walki przypomina zapasy.

Jagoda Mazurek w ostatnich kilku latach sięgnęła po wiele wspaniałych triumfów na arenach krajowych i międzynarodowych. Miniony rok to pasmo fantastycznych osiągnięć tej niezwykle sympatycznej zawodniczki, w którym nastąpiła prawdziwa eksplozja jej ogromnego talentu.

- W 2014 r. udało mi się zdobyć na Tajwanie tytuł mistrzyni świata juniorek i wicemistrzyni globu seniorek. W mistrzostwach Europy, gdzie walczyłam w różnych kategoriach wiekowych: U-18, U-21, U-23 i senior, wywalczyłam ogółem 10 medali, w tym 2 złote, 1 srebrny i 7 brązowych. Jestem też aktualną mistrzynią Polski w kilku kategoriach - mówi Jagoda Mazurek.

- Jeżeli chodzi o sumo, to wyszło to trochę z przypadku jeszcze podczas nauki w Gimnazjum nr 18. Koleżanka zaproponowała, abyśmy poszły razem na trening i tak już zostałam przy tym sporcie, gdyż na pierwszych zawodach zdobyłam złoty medal - wspomina.

- Najważniejszą imprezą w tym roku są MŚ, które odbędą się w Japonii, ale oprócz sportu niezwykle ważna jest dla mnie także nauka. Jestem studentką I roku na kierunku bezpieczeństwo narodowe na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a swoją przyszłość wiążę z wojskiem - dodaje.

Lubelska mistrzyni dzięki uprawianiu tej dyscypliny sportu może się czuć znacznie bezpieczniej w życiu codziennym. - Myślę, że gdyby ktoś mnie zaczepił na ulicy, to bez problemu poradziłabym sobie, dzięki doświadczeniu, które wyniosłam z zapasów i sumo. Najpierw jednak próbowałabym słownie i pokojowo. Miałam zresztą już taki przypadek, że pewien delikwent zaatakował mnie z zaskoczenia z tyłu i musiałam, ku jego zdziwieniu, przerzucić go przez ramię.