Kuzyn wróbla, słodki i kruchy niczym wielkanocny mazurek

Kiedyś na mazurka mówiono wróbel polny. Ornitolodzy nie potrafią jednak wyjaśnić, kto wpadł na pomysł, aby bliskiego kuzyna wróbla domowego ochrzcić "mazurkiem". - Jedno jest pewne, że oba gatunki są równie słodkie - śmieje się Katarzyna Groblewska, rzeczniczka Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków.

Mazurki przywędrowały do nas prawdopodobnie z Azji. Choć z wróblem domowym należą do tego samego gatunku, to różnią się od swoich popularnych kuzynów. Mazurek ma na głowie charakterystyczną czapeczkę w kolorze czekoladowobrą-zowym i czarną plamkę na policzkach. I co istotne, są o wiele mniejsze od wróbla, niepozorne i bardzo słabe. - Nie potrafią poradzić sobie ze zdjęciem łupiny z nasiona słonecznika. Dlatego czasem podkradają je dzwońcom - opowiadają ornitolodzy.

Mazurki mają też coś wspólnego z myszami. - Gdy żerują na polu i szukają ziaren zboża, to do złudzenia przypominają stado myszy, tak sprytnie się przemieszczają - opowiada Włodzimierz Czeżyk z Lubelskiego Towarzystwa Ornitologicznego, który mieszka w okolicach Włodawy. A tam mazurków zaczyna być więcej niż wróbli domowych. Na Lubelszczyźnie mazurek jest czwartym najczęściej występującym ptakiem zimowym. - W zimie spotkać można bardzo często mieszane stada mazurka i wróbla domowego - dodaje Czeżyk. Oba gatunki żyją w wielkiej zgodzie. - Zdarzają się przypadki mieszanych par. Potomstwo z takich związków w wyglądzie wykazuje cechy mieszane. Ale jest niepłodne - wyjaśnia rzeczniczka OTOP.

Gniazdo mazurka to puchowe królestwo. - Gromadzą dużo piór, które działają jak śpiwór, pozwalając w zimie oszczędzać energię - mówi Katarzyna Groblewska.