Lech Majewski na Plakatonie: - Sztukę powinna cechować prostota

Powiedział Pan, że plakat "Hello Kitty" Roberta Zająca, który zwyciężył Plakaton, mógłby śmiało startować w ogólnopolskich konkursach. Co decyduje o jego mocy?
Komunikatywna informacja to absolutna podstawa. Po drugie, wartości artystyczne muszą być dostosowane do całości koncepcji. Plakat nie może być przeciążony żadnymi elementami, które tę komunikację zaburzą, np. nadmiernym zdobnictwem. Te wszystkie sprawy artysta wziął pod uwagę. Nawiązał do zapisków Anny Frank bardzo wyraziście, czytelnie, a przy tym nie przekroczył żadnej granicy, za którą tę pracę ktoś mógłby odczytać negatywnie.

Pytanie: kto? Wyjaśnienie o spektaklu dotyczącego losów żydowskiej dziewczynki jest wypisane na dole małym druczkiem. Nie każdemu chce się doczytać.
Zacznijmy od tego, że sztuka nie jest dla każdego. Do tego trzeba pamiętać o tym, że w powietrzu ciągle wisi afera zawiązana z kradzieżą napisu znad bramy Oświęcimiu, której kształt plakat wykorzystuje. Ludzie są w związku z tym na ten temat wyczuleni, natomiast napis sam w sobie był pewną bezczelnością w historii nazizmu, a nie na plakacie pana Roberta Zająca. Za radosnym hasłem "Arbeit mach frei" działy się straszne rzeczy i to dopiero była okrutna drwina. W tym tkwi sedno - chodzi o to, co ten napis znaczył wtedy i że to było prawdziwie bulwersujące, a nie fakt, że artysta ten znak wykorzystał, aby opowiedzieć o historiach związanych z Zagładą.

Jednak dotknął sfery zakazanej. Ten napis w powszechnej świadomości jest nieodłącznie związany z pamięcią o tych, którzy za tą bramą cierpieli i konali w nieludzkich warunkach. Czy posłużenie się nim jako znakiem było uzasadnione?
Osobiście nie widzę w tym żadnego tabu. I odradzałbym patrzenie na plakat w ten sposób. O wiele istotniejsze od napisu jest to, co się działo za bramą, przy jednoczesnym radosnym obwieszczeniu jak tam jest wspaniale. Plakat "Hello Kitty" robi dokładnie to samo. Sam się zastanawiam, co tak właściwie jest tu dla nas zamachem na tabu?

Prawdopodobnie wymieszanie symbolu cierpienia z odniesieniem do popkultury.
Wszystkim, którzy się oburzają proponuję, żeby stanęli przed bramą w Oświęcimiu i zastanowili się co ten napis znaczył. Na plakacie on także mówi o ludzkich dramatach, tyle że w inny sposób.

Gdyby Anna Frank żyła w naszych czasach, niewykluczone, że jak inne nastolatki też nosiłaby koszulkę "Hello Kitty".
Ten przekaz jest czytelny, ale dla tych, którzy interesują się teatrem i chcieliby zobaczyć spektakl. Do tej właśnie grupy plakat jest skierowany, bo z pewnością nie do miłośników głupich komedii, ani osób, które są przyzwyczajone do przekazów rodem z broszur hipermarketów.

Oglądał Pan wszystkie prace nadesłane na konkurs Plakaton. Jakie są największe grzechy lubelskich plakacistów?
Mniej więcej takie same, jak ich kolegów z całej Polski. Przede wszystkim nieumiejętność posługiwania się typografią. Napisów nie można wrzucać byle gdzie i byle jak, bo są integralną częścią plakatu. Druga rzecz to zdobnictwo dla zdobnictwa. Jest mnóstwo takich prac, które bazują niemal wyłącznie na zdobieniach. Tymczasem sztukę powinna cechować prostota.