Malwina Kopron: Mam nadzieję, że młodzież zainteresuje się lekką atletyką

Minęło trochę ponad miesiąc od sukcesu w Tokio. Olimpijski medal wciąż tak samo cieszy?
Przyznam szczerze, że medal z Londynu (brąz z mistrzostw świata w 2017 roku – red.) chyba bardziej mi towarzyszył. Ale medal z igrzysk w moim mieszkaniu jest na szczególnym miejscu i zawsze jak jadę gdzieś na spotkanie, to zabieram go ze sobą. Jest wielka radość, ale cieszę się, że ten sukces został doceniony, bo to były lata ciężkiej pracy.

Przed ostatnimi startami już mniej trenowałaś, a więcej czasu musiałaś poświęcić na spotkania?
Zdaję sobie sprawę, że mam zobowiązania sponsorskie, więc muszę się pokazać w różnych miejscach. W ogóle mi to jednak nie przeszkadza. Trening musiałam wcisnąć między wyjazdy, a jeżeli przez cały dzień podróżuję samochodem, to następnego dnia jestem zmęczona. I wtedy trening nie jest już taki efektywny.

Czyli czas na zasłużone wakacje?
Na razie mam jeszcze mnóstwo spotkań i wyjazdów. W tym roku planuję też pojeździć po szkołach, spotkać się z uczniami. Jeżeli jakaś szkoła jest zainteresowana takim spotkaniem, to proszę się ze mną skontaktować. Może uda mi się odwiedzić naprawdę wiele szkół. Natomiast znajomi ciągną mnie na wakacje, twierdzą, że powinnam odpocząć. Może więc pod koniec września wylecę gdzieś do ciepła i tydzień sobie poleżę. To był jednak szczególny rok i chcę go jeszcze ze wszystkimi celebrować.

Po sukcesie lekkoatletów na igrzyskach olimpijskich, wśród dzieci i młodzieży widać większe zainteresowanie sportem?
Tak, wiele osób dopytuje mnie, czy pojawię się w szkołach, kiedy trenuję, czy można przyjść na trening i popatrzeć. Mam nadzieję, że młodzież zainteresuje się lekką atletyką. Nie mówię, że od razu wszyscy mają rzucać młotem, ale będzie bardzo przyjemnie, jeżeli dużo osób zacznie, biegać, skakać, rzucać, czy chodzić. Sport jest piękny i mam nadzieję młodzież zdecyduje się trenować królową sportu.

A kiedy rozpoczniesz przygotowania do nowego sezonu?
O tym jeszcze nie myślałam. Ale myślę, że wznowimy przygotowania na początku listopada. Na pewno jednak do tego czasu będę cały czas coś robiła. Pójdę na trening, chociaż raczej nie typowo siłowy, a raczej zdecyduję się kickboxing, czy rower. Żeby porobić coś innego.

Po tym roku macie nowe przemyślenia, co do sposobu trenowania i przygotowań do zawodów?
Przyznam, że trening był trochę zmieniony, ponieważ w styczniu naderwałam mięsień dwugłowy i to była naprawdę ciężka kontuzja. To było pięciocentymetrowe naderwanie, więc musiałam przerwać treningi i robić zajęcia zastępcze. To był trudny okres, bo po dwóch miesiącach przygotowań, w styczniu tak naprawdę się cofałam. Trening był zmieniony, robiłam mniej, ale okazało się, że to również przyniosło efekt. Nie chodzi oczywiście, że robiłam połowę treningu, tylko kilka ćwiczeń mniej. Myślę, że po sezonie usiądziemy z dziadziusiem i z Szymonem Ziółkowskim, i przeanalizujemy treningi. Na pewno trzeba je dostosowywać do odczuć zawodnika, zwłaszcza już na takim poziomie. Jestem coraz starsza i zauważam, że organizm dłużej się regeneruje. Po sezonie jest więc dobry czas, żeby odpocząć, podleczyć kontuzje i zebrać myśli na przyszły rok.