Muzeum Czechowicza odtworzyło mieszkanie poety. Zobacz na ZDJĘCIACH

Pisarz fotografował przyjaciół, którzy odwiedzali go w domu. Meble i bibeloty zostały utrwalone niejako przy okazji. Muzeum przy ul. Złotej zebrało przedwojenne przedmioty z różnych źródeł. W aranżacji wnętrza, poza zdjęciami, pomocne były wspomnienia znajomych poety.

- Czechowicz pisał, że w jego mieszkaniu wisiały m.in. obrazy zaprzyjaźnionych artystów. Uwielbiał ceramikę ludową, więc postawiliśmy ją na półce nad biurkiem. Obok stoi reprodukcja fotografii przedstawiającej rodzinę poety. To jedyne zdjęcie jego rodzinnego domu przy ul. Kapucyńskiej w Lublinie - opowiada Ewa Łoś, szefowa Muzeum Literackiego im. Józefa Czechowicza w Lublinie (oddział Muzeum Lubelskiego).

Poeta żył i pracował w Warszawie w latach (z przerwami) 1933-39. Trzy lata wynajmował dwa pokoje z wnęką kuchenną, w półsuterynie przy ul. Narbutta 11a. Na parapecie stał asparagus w glinianej doniczce z ludowym wzorem. Tak samo jest w lubelskiej wersji pokoju Czechowicza.

Przy oknie widzimy drewnianą etażerkę. - Wiemy, że podobna była w ostatnim mieszkaniu poety, bo kiedy wybuchła wojna, zabrał ją jeden z przyjaciół Czechowicza. Ktoś inny wziął z amerykanki huculski koc w romby. Czerwono-biały obrus w kratkę dostaliśmy w latach 70. od dozorczyni tej warszawskiej kamienicy - wylicza Ewa Łoś. I dodaje: - Wiele rzeczy z mieszkania Czechowicza ocalił chełmski poeta Wacław Mrozowski. On także zrobił spis przedmiotów, które zastał tam we wrześniu 1939 roku.

Obrus jest na wystawie jednym z nielicznych przedmiotów ocalonych z mieszkania Czechowicza. W przeszklonej szafie z książkami leży niepozorny metalowy dzwonek. Poeta nie zabrał go ze sobą, ewakuując się we wrześniu 1939 r. z Polskim Radiem, gdzie pracował.

Maszyna do pisania Royal jest tej samej marki, co ta używana przez Czechowicza. - Poeta czasami, jak brakowało mu pieniędzy, wstawiał ją do lombardu, a potem wykupywał. Wiersze pisał ręcznie, później dopiero, po wielu poprawkach, przepisywał je na maszynie - opowiada Ewa Łoś.

Koc leżący na amerykance i kilim wiszący na ścianie zostały wypożyczone z Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi. Maszyna do pisania, patefon z lat 30. i statyw fotograficzny to eksponaty użyczone przez Muzeum Techniki w Warszawie.
Zadbano o detale. Wzrok przyciągają dwa drewniane wieszaki, wyprodukowane przez "Magazyn ubiorów męskich damskich oraz futra. E. Korman - B. Fiszman - Lublin, Krak. Przedm. 2, tel. 11-64".

A w przeszklonej szafie leży przedwojenne pudełko po herbacie - z informacji na opakowaniu dowiadujemy się, że była to herbata "nadzwyczaj aromatyczna przez co wydatna w użyciu".

- Poeta lubił częstować swoich gości herbatą, którą sam parzył. Podawał do niej cukierki w glinianej misie. Czechowicz uwielbiał czekoladę. Nawet pisał wiersze reklamowe dla producenta czekolady. Zgadzał się, aby płacono mu za takie zlecenie zapasem czekoladek i słodkiego wina - zdradza Ewa Łoś.

Czechowiczowi nie było dane wrócić do warszawskiego mieszkania. Zginął 9 września 1939 r., w bombardowaniu Lublina.

Wernisaż wystawy odbędzie się w czwartek o godz. 18 w Muzeum Literackim im. Józefa Czechowicza, ul. Złota 3.