Nic na siłę, wszystko młotkiem

Ruszyła wyimaginowana karuzela kandydatów na fotel wojewody lubelskiego. Wyimaginowana dlatego, że to jeszcze tylko społeczeństwo może mieć wątpliwości, kto zostanie przedstawicielem rządu w terenie. Jak mniemam, pewnie będzie to kandydat PSL-u, która to partia łatwo nie odpuści stanowiska w swoim mateczniku. Poza tym ludowcy mają jednak trochę więcej zobowiązań wobec swoich członków w terenie, którym trzeba zagwarantować jakoweś synekury.

Stanowisko wojewody zaś to nie jedna synekura, ale cały ich urząd. Wystarczy trochę przesunięć wśród osób po byłej pani wojewodzie i zrobi się miejsce dla znajomych z innego rejonu Lubelszczyzny. Czy z Lubartowa? Wszystko na to wskazuje. Były starosta lubartowski przegrał wybory i chyba nie za bardzo ma się czym zająć. Do Warszawy z kolei, do ministerstwa, iść za bardzo nie chce, bo, jak tłumaczy, nie chce samej żony zostawiać, no i w małym pokoiku nie będzie się gnieździł. Na większe lokum, jak mniemam, z pensji ministerialnej chyba nie wystarczy. Chyba rzeczywiście cała ta Warszawa i stanowisko wiceministra są bez sensu. Wojewoda to już co innego.

Lublin nie tak daleko od domu, więc żona nie będzie sama, pokoju wynajmować nie trzeba, a codziennie rano urzędowy kierowca podwiezie na ul. Spokojną. Żyć nie umierać. A że kolegom się nie odmawia, więc pewnie pan były starosta dostanie to co chce. Tylko jakoś tak przed mieszkańcami Lubelszczyzny głupio. W minionych wyborach pokazali wszak, że były starosta nie za bardzo im pasuje. Widać, zdaniem partyjnych gremiów, trzeba dać jednak wyborcom drugą szansę na wyrobienie sobie lepszego zdania o koledze z Lubartowa. Tak jest: nic na siłę, wszystko młotkiem!

Codziennie rano najświeższe informacje z Lublina i okolic na Twoją skrzynkę mailową. Zapisz się do newslettera!