„Permanentna ekstaza”, czyli 200 lat istnienia Teatru Starego

Według wyliczeń prezydenta miasta od 2012 r. w wydarzeniach organizowanych w teatrze wzięło udział 310 tysięcy osób.

– Można powiedzieć, że przez widownię przewinął się prawie cały Lublin. Ta instytucja wrosła w nasze miasto tak mocno, że trudno sobie wyobrazić, że jej nie ma – mówi Krzysztof Żuk.

Na kulturalnej mapie miasta Teatr Stary zaznaczy się jeszcze wyraźniej. Świętowanie jubileuszy zacznie 11 marca, kiedy jego deski zapełnią się muzykami jazzowymi.

– Teatr Stary to jedno z najwspanialszych miejsc koncertowych w Europie. Mimo innego przeznaczenia panuje w nim klimat klubu jazzowego, za którym tęskni każdy jazzman – zapewnia Henryk Miśkiewicz, kierownik artystyczny koncertu „8/10”.

Jak wskazuje sama nazwa wydarzenia, przed publicznością stanie ośmioro pasjonatów jazzu, których znamy z estrady: m.in. Monika Borzym, Marek Napiórkowski i Jan Ptaszyn Wróblewski. Koncert rozegra się dokładnie 10 lat po tym, kiedy Teatr Stary wznowił działalność po trzydziestoletniej przerwie.

Koncertów w jubileuszowym roku będzie jednak więcej. Drugi został zaplanowany jako zwieńczenie trwającego 15-18 czerwca Festiwalu Danuty Szaflarskiej „Śleboda/Danutka”. Wystąpią na nim dotychczasowi laureaci Nagrody „Gong Danutki”, która przyznawana jest od trzech lat, czyli Jadwiga Jankowska-Cieślak, Krzysztof Globisz, Janusz Gajos, Krystyna Janda i Jan Peszek.

Ostatnim koncertem będzie „200/10”. Kompozytorem wykonanego wówczas utworu jest Marcin Masecki, który współpracuje z Teatrem Starym od dwóch lat.

– Piszę utwór permanentnie jubileuszowy: to permanentna fanfara i permanentna ekstaza i celebracja. To będzie tak, że w połowie utworu wszyscy wstaniemy, będziemy krzyczeć, klaskać i płakać i wyjdziemy z teatru uniesieni, krzycząc, klaszcząc i płacząc – mówi muzyk. Koncert wykona orkiestra jazzowa 10 grudnia.

Jubileusz Teatru Starego to jednak nie tylko wydarzenia muzyczne. 24 września w foyer budynku otwarta zostanie wystawa poświęcona dwóm stuleciom istnienia. Ekspozycja przedstawi najważniejsze momenty w historii teatru, ale wprowadzi nas też w XIX-wieczny świat spektakli poprzez prezentację tytułów z jego ówczesnych repertuarów oraz nazwisk osób, które go wykonywały.

– Teatr Stary to magiczne miejsce przyjazne twórcom. Tę magię będę starała się przenieść na foyer – deklaruje Justyna Łagowska, kuratorka wystawy.

Pierwszy spektakl na deskach Teatru Starego odbył się 20 października 1822 r. Nie wiadomo, co tego dnia zobaczyła publiczność, ale wiadomo, że niedługo później wystawiony został „Król Lear” Szekspira.

– Aktor Jan Kochanowski miał się często zaniedbywać. Co się tyczy aktorów, przebaczamy im błędy, których uniknienie przechodzi ich możność, nigdy jednak nieprzytomna gra aktora lub aktorki usprawiedliwić się nie da. Zdarza się u nas także, że aktor, zszedłszy ze sceny, wrócić musi po chwili, ażeby odmówił to, czego poprzednio zapomniał, albo gdy innymi drzwiami wyjść mu należało – pisała o spektaklu ówczesna prasa.

W dzień 200. rocznicy istnienia Teatru Starego publiczność także zobaczy „Króla Leara”. W roli głównej - Andrzej Seweryn, a reżyserem będzie Janusz Opryński.

–Nie wahałem się nawet przez chwilę nie z powodu mojej roli, ale tego, jakie miejsce reprezentuje pani dyrektor Karolina Rozwód i kim jest. A jest przyjacielem sztuki; nie tylko teatru, ale sztuki w ogóle. W tym kraju ma to szczególne znaczenie. Z ogromną radością i tremą wystąpię tutaj i złożę swoisty hołd tym, którzy za wcześnie wychodzili ze sceny i nie pamiętali tekstu – mówi Andrzej Seweryn.