Polityka prorodzinna

Ostatnie dni obfitują w szereg wydarzeń, które należałoby z punktu widzenia ekonomicznego skomentować. A to silne obniżenie wartości złotego, a to bardzo niepokojące dane dotyczące poziomu inwestycji w Polsce wyraźnie zmniejszające dynamikę wzrostu PKB, niedopinający się coraz bardziej budżet państwa, zamieszanie i zmiany w spółkach Skarbu Państwa, kosztowna planowana reforma szkolnictwa czy też na gruncie bardziej lokalnym - przedstawienie projektu budżetu Lublina na przyszły rok. Do części tych tematów z pewnością wrócę, a ze względu na ograniczoną wielkość tego felietonu zajmę się dwoma sztandarowymi zmianami wprowadzonymi przez podsumowujący rok swojej działalności rząd PiS.

Pierwsza z nich to projekt 500+. Z założenia mający służyć poprawie sytuacji finansowej polskich rodzin wychowujących dzieci, co ma odwrócić negatywne tendencje demograficzne i zmniejszyć ubóstwo. Jakie będą ostateczne efekty jego funkcjonowania? Nie wiadomo. Okres jest zbyt krótki, aby to ocenić. Wielu specjalistów wskazuje natomiast, że jednym z istotnych jego skutków będzie dezaktywizacja zawodowa kobiet. Uwzględniając wszystkie możliwe środki pomocowe, jakie rodzina może otrzymać, w tym głównie z projektu 500+, po prostu przestaje się opłacać kobietom pracować. Lepiej zająć się wychowaniem dzieci i dbaniem o dom.

Polska kobieta powinna też zadbać o męża, gdyż nie tylko przez wiele lat nie będzie pracować, ale też rząd zapewnił jej szybkie przejście na emeryturę. Gwarantuje to przyjęta właśnie ustawa przywracająca dla kobiet wiek emerytalny - 60 lat. Przy późnym podjęciu pracy i szybkim jej zakończeniu okres płacenia składek będzie tak krótki, a wynagrodzenie tak niskie, że możliwa do otrzymania emerytura będzie głodowa. Jedynym zabezpieczeniem na starość stanie się więc znacząco większa emerytura męża.

Czy to przypadek? Nie sądzę. Jestem przekonany, że większość obecnie rządzących uważa, że miejsce kobiety jest w domu i robią wszystko, aby ją tam zatrzymać. Może mają rację? Proszę sobie samemu odpowiedzieć...