Postawa człowieka wobec Boga. Omów zagadnienie na podstawie znanych Ci fragmentów Księgi Hioba. Pytania na maturę ustną z polskiego 2023

Egzamin ustny z polskiego w 2023 roku będzie przebiegał w następujący sposób:

• Zdający losuje zestaw egzaminacyjny składający się z dwóch zadań. Jedno z nich dotyczy lektury obowiązkowej (pytanie jawne) drugie innych tekstów kultury, zdający omawia je na podstawie tekstu np. ikonograficznego, literackiego czy językowego (pytanie niejawne).
• Na przygotowanie się do odpowiedzi uczeń ma 15 minut. W tym czasie może stworzyć notatki i przypomnieć sobie najważniejsze zagadnienia, które będzie chciał omówić w trakcie swojej wypowiedzi.
• Na podstawie przygotowanych materiałów uczeń przez około 10 minut wygłasza wypowiedź monologową.
• Na koniec zdający odpowiada na pytania egzaminatorów. Na tę część egzaminu przewidziano około 5 minut.

Za całą maturę ustną z języka polskiego można otrzymać maksymalnie 30 punktów. Próg zdawalności to 30 proc., a więc uczeń, by zdać egzamin, musi otrzymać minimum 9 punktów.

Bardzo ważne jest, by wcześniej zapoznać się z aktualnymi pytaniami jawnymi na maturę ustną 2023. Oto one:

Wstęp: Na pierwszych kartach Biblii możemy przeczytać o tym, jak Bóg stworzył świat. Później przekazał go we władanie człowiekowi. Adam i Ewa, którzy zostali obdarzeni wolną wolą, mogli przyjąć wobec Stwórcy dowolną postawę, np. pozostać z Nim w bliskiej relacji lub zbuntować się przeciwko prawom boskim. Tak też jest z każdym człowiekiem. To właśnie on sam, kierując się swoim rozsądkiem i wiarą, decyduje, jaką postawę wobec Boga chce przyjąć.

Teza: Każdy może sam zadecydować o tym, czy chce Stwórcy ufać, czy się przeciwko Niemu zbuntować. Wiele zależy od wiary człowieka, ale też od okoliczności życiowych.

Odwołanie do Księgi Hioba: Hiob to bohater jednej z biblijnych ksiąg Starego Testamentu. W literaturze stał się archetypem niezawinionego cierpienia. Mężczyzna jest człowiekiem bogobojnym, ufnym i szczęśliwym. Jednak szatan w rozmowie z Bogiem podkreśla, że Hiob czci Stwórcę jedynie dlatego, że otrzymuje od niego wiele dobra. Wówczas Bóg godzi się, by na mężczyznę zostały zesłane wszelkie cierpienia, szatan nie może jedynie odebrać mu życia.

W jednej chwili Hiob traci wszystko: majątek, rodzinę, wszystkie podarowane mu wcześniej dobra materialne. Oprócz tego doświadcza bolesnej choroby – zostaje dotknięty trądem. Okazuje się jednak, że postawa bohatera wobec Boga jest taka sama, niezależnie od tego, czy powodzi mu się w życiu, czy też doświadcza wielkich trudności. Hiob, wypowiadając swoje słynne słowa: „Dał Pan, zabrał Pan, niech imię pańskie będzie błogosławione” zaznacza, że wszystko to, co dostał od Stwórcy, może mu być nagle zabrane i trzeba się z tym pogodzić, bo tak naprawdę nic nie jest dane mu na stałe.

Hiob jest pokorny, ufny i całkowicie oddany Bogu. Nawet w momencie, gdy żona namawia go do złorzeczenia Bogu, a przyjaciele twierdzą, że na pewno musiał popełnić jakiś grzech, skoro Bóg go tak ukarał, bohater pozostaje wierny Stwórcy i w cichości znosi wszelki cierpienia. W jego przypadku trudne okoliczności życiowe nie wpływają na postawę, jaką ma on wobec Stwórcy. Hiob odznacza się wielką wiarą, ma świadomość, że jest jedynie stworzeniem, a nie Stwórcą. Ostatecznie pokora w znoszeniu cierpienia i nieustanna ufność względem Boga zostają mu wynagrodzone – odzyskuje zdrowie, zakłada nową rodzinę i otrzymuje kolejny majątek.

Odwołanie do wybranego kontekstu: Podobną postawę – pełną pokory i uniżenia – można zauważyć u osoby mówiącej w utworze „Czego chcesz od nas Panie…” Jana Kochanowskiego. Podmiot liryczny jest wdzięczny Bogu za to, że stworzył tak piękny świat, w którym człowiek może cieszyć się życiem. Wymienia także poszczególne okoliczności przyrody charakterystyczne dla określonych pór roku, chwali za nie Boga. Osoba mówiąca zaznacza, że nie jest w stanie odwdzięczyć się Stwórcy za wszelkie dobrodziejstwa, które od Niego otrzymuje, bo tak naprawdę wszystko, co chciałaby ofiarować, w rzeczywistości nie należy do niej.

Postawa, którą podmiot liryczny pieśni ma wobec Stwórcy, pełna jest nie tylko pokory czy wdzięczności, ale także radości z życia. Widać w niej całkowite zaufanie i powierzenie się Bogu, ale też dużą ufność w Opatrzność. Osoba mówiąca ma świadomość, że najlepszym darem, jaki może dać Bogu, jest właśnie wdzięczność i wyzwanie wiary („Wdzięczny cię tedy sercem, Panie, wyzwawamy, bo nadto przystojniejszej ofiary nie mamy”).

Inne przykładowe konteksty:

• III cz. „Dziadów” – dwie postawy wobec Boga (Konrada i ks. Piotra);
• Posłuchajcie bracia miła (Lament świętokrzyski);
• Obraz "Sąd ostateczny" Hansa Memlinga;
• Legenda o św. Aleksym.

Zakończenie: Postawa człowieka wobec Boga może być różna. Niektórzy ludzie nie akceptują bożych praw, a także odznaczają się dumą i pychą. Inni z pokorą, ufnością, ale także zawierzeniem starają się patrzeć na wszystko to, co otrzymali, niezależnie od tego, czy jest to cierpienie, choroba i strata (tak jak w przypadku Hioba), czy raczej dobre życie oraz piękny świat (tak jak w przypadku podmiotu lirycznego pieśni „Czego chcesz od nas Panie…”). Bardzo ważną rolę w tym, jaką postawę człowiek przyjmuje wobec Stwórcy, odgrywa wiara, to właśnie ona motywuje ludzi, by spojrzeć nawet na te trudne i przykre wydarzenia jako na szczególne wydarzenia, które mogą jeszcze bardziej przybliżyć ich do Boga.