Postulaty w sprawie optymistycznej jesieni

Ponuraków i pesymistów telewizyjnych wystarczy przestać oglądać i problem znika. To dlatego media są tak ważne. Może by tak spróbować pozytywnego nastawienia? Nie chodzi o epatowanie etatowymi wesołkami, którzy niewiele mają do powiedzenia. Chodzi o to, że świat nie składa się z samych nieszczęść.

Są w moim mieście godziny, kiedy jedzie się z jednej jego części do drugiej godzinami właśnie. Ale dlatego, że coś jest robione, aby to zmienić! Miałem niedawno okazję przelecieć nad Lublinem i okolicami. Serce rośnie, bo z góry widać, jak wiele się dzieje.

Mamy lotnisko. Nie obsługuje trzydziestu operacji dziennie, ale jest! Wystarczy o nie dbać, prowadzić rozmowy, robić swoje, a na pewno bilans wykaże, że jest niezbędne. Nie tylko bilans finansowy, a ogólny bilans korzyści. Gdyby ktoś wcześniej pomyślał, że prawie każdego będzie stać na samochód, mielibyśmy szersze ulice i więcej miejsc parkingowych. Gdyby napływowi studenci nie musieli przyjeżdżać samochodami tylko po to, aby je postawić na resztę semestru (roku, tygodnia - niepotrzebne skreślić). Komunikacją miejską jeździ się naprawdę przyjemnie, jeśli się tylko chce.

Można by spróbować eksportu optymizmu. Zastanawia mnie od lat, dlaczego w tak wielu krajach, tak potencjalnie bogatych w surowce i ludzi, dzieje się tak źle? Przeważnie to kwestia paru smutnych, którzy siłą, szantażem, czy innymi brudnymi metodami, zniewalają resztę. Zło zawsze kończy źle - od tej reguły nie ma wyjątków, i to też nastraja optymistycznie. Wypadałoby zacząć od eksportu paru osób w jakieś ustronne miejsce świata. Niech tam sobie kisną we własnych kompleksach i częstują się nawzajem pretensjami, goryczą i potępianiem wszystkiego i wszystkich. Ja już mam tego dość! Co za jesień!