Poziomy wyobraźni

Nie „wszyscy ludzie są tacy sami”, nie mamy „takich samych żołądków”. Takich haseł używają populiści, licząc na chwilowy, prosto podbudowany, poklask wyborców czy innego rodzaju zwolenników. Jest zupełnie odwrotnie.

Każdy życie przeżywa inaczej, na swój sposób odbiera rzeczywistość i ocenia innych. Decydującą rolę odgrywa tu wyobraźnia. Powiązana z doświadczeniem, ma tę cechę, że u jednych występuje, a u innych - nie, i tyle. Nie ma w tym niczego złego, podobnie jak w tym, że u jednych występują włosy, a u innych jest ich zdecydowanie mniej.

Istotą jest odpowiednie przyszeregowanie osób do wykonywanych zajęć. Pomijam fakt wyznaczania na stanowiska decyzyjne „po znajomości” czy według partyjnych zasług. Ma on zasięg ogólnoświatowy, choć mieć miejsca nie powinien. Pewne funkcje powinni sprawować ludzie obdarzeni rozwiniętą wy-obraźnią. Jeśli planuje się budowę rozległego patio czy półotwartego tarasu, wyobraźnia nie powinna ograniczać obrazu do koloru płytek czy liczby schodków do ogródka. Wy-obraźnia powinna również wskazać padający deszcz i konieczność odprowadzenia wody czy wieczorne oświetlenie, a zatem nieodzowność montażu instalacji elektrycznej. Banalne to, ale kiedy widzę nową ulicę, a potem zrywanie jej w celu położenia jakiegoś kabla, to mnie trafia. Nie na robotników, którzy to robią, a w stronę barana, który odpowiada za całość inwestycji. Trochę wyobraźni! Jeśli jej nie staje - zadzwonić, zapytać!

Deptak na Krakowskim Przedmieściu pustoszeje. Nie stało wyobraźni, kiedy nie wydawano zgody na budowę nadziemnych i podziemnych parkingów, za to chętnie rozdawano zezwolenia na galerie handlowe? Rozumiem, że każdy chce zarobić, ale wyobraźnia ludzi myślących, w tym miasteczku, dokładnie to ogarnia i szacunek dla decydentów znika, jak sen jaki złoty. A może by tak deptak zadaszyć efektowną, neosecesyjną, oszkloną pergolą, nawiązującą stylem do kamienic? Niewykonalne? O wieży Eiffla ludzie bez wyobraźni też tak mówili.