Prawie ekstra

Nie za drogie bilety, ułatwienia przy ich zakupie i nowy tabor to pozwoliło zająć Lublinowi piąte miejsce w rankingu miast z najlepszą komunikacją miejską. I żeby nie było - cieszę się z tego sukcesu, choć oczywiście cieszyłbym się bardziej, gdybyśmy załapali się przynajmniej do pierwszej trójki.

Tylko zadaję sobie pytanie: czy to piąte miejsce oznacza, że poruszanie się po mieście środkami publicznego transportu nie pozostawia już wiele do życzenia? I odpowiedź, niestety, już nie jest dla mnie i Lublina satysfakcjonująca. Ale od razu dodam, że odpowiedź na takie pytanie nie będzie też satysfakcjonująca w odniesieniu do pierwszego miasta z rankingu, tj. Kielc. A wynika to z tego, że nasze polskie miasta są po prostu zapchane do granic możliwości. Fajnie jest jechać nowoczesnym, niskopodłogowym autobusem, kupować bilet przez telefon lub w biletomacie, ale jeszcze fajniej jest szybko i sprawnie dojechać na miejsce. A tego, niestety, nawet najlepszy niskopodłogowy autobus mi nie zagwarantuje. To kwestia organizacji całego transportu miejskiego, a przede wszystkim organizacji ruchu w mieście. Na tym zaś polu mało które polskie miasto radzi sobie dobrze. W miarę wyzwaniom ruchu ulicznego stara się sprostać Warszawa, ale niewiele miast ma podobne szerokie arterie, które pozwalają na wydzielenie tylu buspasów co w stolicy.

Stoi więc przed polskimi miastami nie lada wyzwanie: zdecydowane ograniczenie ruchu w ścisłym centrum i jego okolicach. To jednak oznacza konieczność zapewnienia setek, jeżeli nie tysięcy dodatkowych miejsc parkingowych. Pytanie tylko, gdzie i za co?