Śmieci

Wściekłość i bezsilność po chwili ustąpiły miejsca konfucjańskiej zasadzie oddzielenia rzeczy, które zmienić można, od rzeczy, których zmienić się nie da, i posprzątawszy przed blokiem, ruszyłem do pracy. Wrażenie jednak wróciło już po chwili.

Oto jechałem jedną z głównych ulic, a pod kołami, na poboczach, słupach i ogrodzeniach równie przygnębiająco walały się materiały wyborcze młodych ludzi - kandydatów do najwyższych godności w państwie. Porównanie idzie za daleko? Stary już jestem, i mnie byłoby wstyd, nie tylko leżeć w błocie, ale także tarasować chodniki, szpecić każdy możliwy słup i ograniczać widoczność kierowcom. Królująca dziś zasada parcia do przodu, za wszelką cenę i bez zwracania uwagi na otoczenie, nie sprawdza się, niestety, ale o tym wiedzą tylko trochę starsi, którzy przeczytali kilka książek do historii. Życie wśród ludzi wymaga poświęcenia im odrobiny uwagi, poznania ich sposobu myślenia, co w przypadku przyszłych reprezentantów narodu jest chyba oczywiste.

Tłumaczenie, że to kampania wyborcza, że inaczej się nie dotrze do wyborcy i, że tak się dzieje na całym świecie, w ogóle mnie nie przekonuje. Jeśli ktoś jest źle wychowany, pozostanie takim przy każdej okazji, po cóż więc na niego głosować? Absolutnie nie jestem przeciwnikiem błyskotliwych karier młodych ludzi. Ba, cierpię, że świetnie wyedukowani nie mają pracy. Najpierw jednak może by tak poznać parę zasad, nauczyć się współżyć z sąsiadem, a potem przeć dalej?

Załamał mnie ostatecznie pewien tatuś, przekonujący nas - widzów regionalnej telewizji, aby głosować na niego, startującego do Sejmu, a także na jego synka, startującego do Senatu! To już nawet nie jest śmieszne.

Codziennie rano najświeższe informacje z Lublina i okolic na Twoją skrzynkę mailową. Zapisz się do newslettera!