Śnieg zaczął topnieć, a ulice Lublina znalazły się pod wodą. Wielka powódź z 1947 roku. Zobacz

Po ciężkiej wojennej zimie nadeszła wiosna, która wcale nie przyniosła ukojenia. W 1947 roku na terenie całego kraju wystąpiło ryzyko powodzi spowodowanej roztopami. Gwałtowne ocieplenie na początku marca bardzo przyspieszyło topnienie pokrywy śnieżnej. Alarm powodziowy wydano już 6 marca i wszystkie służby były w gotowości. Początkowo Sztandar Ludu ze spokojem informował o zbliżającym się niebezpieczeństwie. Wspominano o ociepleniu i intensywnych roztopach, ale początkowo sytuacja była pod kontrolą. Stan wody był w normie, a przy drewnianych mostach czuwali strażacy i technicy aby w razie czego walczyć z krą zagrażającą konstrukcjom. W pierwszych dniach marach Sztandar Ludu znacznie więcej miejsca poświęcał opisywaniu rzekomych kryzysów w PSL-u oraz rozpisywaniu się o spokojnym życiu jakie wreszcie mogą prowadzić żołnierze podziemia, którzy ujawnili się korzystając z ogłoszonej amnestii. Z dnia na dzień poziom wody w rzekach podnosił się. W końcu Bystrzyca, Czechówka i Czerniejówka wylały. Z wielu części miasta trzeba było ewakuować mieszkańców. Tak stało się m.in. z osobami mieszkającymi na Rurach Jezuickich i w rejonie ul. Firlejowskiej. Kliknij w przycisk "zobacz galerię" i przesuwaj zdjęcia w prawo - naciśnij strzałkę lub przycisk NASTĘPNE.