Szara substancja

Szary człowiek prosty pomstuje na cięcia w komunikacji miejskiej, gromko domagając się przywrócenia kursowania zawieszonych lub zlikwidowanych linii. Szary człowiek nie wie, że sam je zlikwidował, bo w zamian dostał m.in trzynastą emeryturę, 500 złotych na dziecko i podwyżkę najniższej krajowej, które to działania najmocniej uderzyły w samorządy lokalne, bo szarzy ludzie w rządzie nie przewidzieli na to pieniędzy. Tak, w rządzie też istnieją szarzy ludzie, którzy złapali za nogi kupę kasy, likwidując przecieki w płaceniu podatków. Tyle, że taką rzecz można zrobić raz, bo potem już przecieków być nie powinno, skoro się je zlikwidowało, ale kasa nadal będzie potrzebna dla szarych ludzi prostych.

Szarzy ludzie bogatsi, którzy załapali się na dobrze płatną pracę, lub stanowisko (nie mylić pojęć), wzięli kredyty na elegancki dom na wsi i kilka samochodów, piszą teraz pełne oburzenia protesty, bo nie przyszło im do głów, że rolnik może zaczynać orać o szóstej rano, psy szczekają, a muchy bzyczą. To skandal! Nie za to płacili! Oczywiście, jeśli mają jeszcze z czego płacić, bo przecież szary pracodawca zawsze może się rozmyślić.

Szara kobieta, dla której gramatyka i ortografia są bezdennymi szarościami, pyta na portalu społecznoś-ciowym, czy jeśli dostaje 500 na dziecko, a jej siostra bardzo dobrze zarabia, to czy może ta szara tę zarabiającą pozwać o alimenty?! To już najgłębszy pokład szarości, ale można dostrzec wiele innych, bardziej oczywistych.

Szare są tłumy w porannym ruchu na ulicach i w szarych samochodach. Auto w jakimkolwiek kolorze, poza szarym (pardon, grafitowym, lub srebrnym metaliku) powoduje niemal odwracanie głów.

Szare pozostają kierunkowskazy przy zmianie pasa ruchu, czy skręcie na skrzyżowaniu i tylko odgłos dartych blach zwiastuje pojawienie się weselszych kolorów lakierniczego podkładu. Szare samochody, w szary dzień, pozostają doskonale szare, bo zamocowano im z przodów tylko kilka ledwie widocznych diodek, by zrobić na szaro prawodawców.

Prawodawcy też robią się nawzajem na szaro, bo jeśli prawo im nie odpowiada, udają, że go nie ma albo, że nie o nie chodzi. Nawet kandydatów w wyborach prezydenckich zaserwowano nam tak szarych, że ich plakaty i bannery wyborcze poszarzały, zanim się jeszcze pojawiły.

Nie trawię szarości. Nie cierpię i tyle. Szare miewam jedynie niektóre skarpetki, byle dalej od mózgu i serca.