Tak to jeszcze nie było

Ile to za moich czasów (choć stary nie jestem to proszę się nie śmiać) trzeba było się natrudzić, żeby się na studia dostać. Jak dobrze pamiętam, sam biłem się o miejsce na wydziale politologii z trzema lub czterema kontrkandydatami. Ale były też wydziały gdzie o jedno miejsce rywalizowało sześć lub siedem osób. A dziś? Dziś uczelnia niejednokrotnie sama musi kusić młodych ludzi, żeby zechcieli w ogóle na niej studiować. Można się pokusić o stwierdzenie, że obecnie o jednego studenta ubiegają się przynajmniej trzy uczelnie wyższe i każda stara się w swojej edukacyjnej ofercie przebić konkurencję. Ironicznie obrazując mamy oto sytuację, w której młody człowiek ma zero stresu, a na pęczki ma go rektor, dla którego - nie ukrywajmy - każdy student jest na wagę złota, a właściwie złotówek.

A studenckie wakacje? Ileż to musiałem się natrudzić, żeby znaleźć fajne zajęcie za fajne pieniądze i móc gdzieś pojechać. Na koniec okazywało się, że ani zajęcie nie było takie fajne, ani kasa dobra. Pracodawcy wiedzieli, że studentowi zależy, że student zrobi wszystko by mieć choć trochę grosza. No i się kombinowało, a to jak namówić ludzi do udzielenia odpowiedzi na pytania ankietowe, jak zachęcić klienta do nowego operatora telefonicznego, czy też jak z jednej beczki mieć dodatkowe pięć czy sześć piw, za które kasa była już tylko dla mnie. Dziś wakacyjny zarobek studenta to chleb z masłem. Pod drzwiami akademika czeka pełno pracodawców. Chcesz być kelnerem - proszę bardzo. Chcesz pracować jako kurier - nie ma sprawy. A może chcesz się nauczyć gotować, a przy okazji zarobić niemałą kasę - nic prostszego. Byłem ostatnio w hotelu, w którym szef kuchni chodził po sali z kelnerami i pomagał im w obsłudze, ucząc jednocześnie jak się zachowywać przy klientach. I to szef kuchni musiał się pilnować, żeby nie urazić młodego człowieka. Młody człowiek swoją niewiedzą dziś nikogo nie obraża i nie uraża.

Świat się zmienił i fajnie jakby wszyscy studenci umieli to docenić.