Taryfikator grzechów i pokut, żonaci księża i dziewica Maryja. Czy wiesz, w co wierzysz?

Biskup Rzymu, będący zarazem zwierzchnikiem Kościoła katolickiego nie od zawsze miał tak ogromną władzę, jaką ma obecnie. Zgodnie z tradycją, papież jest uznawany za bezpośredniego następcę świętego Piotra, którego pierwszeństwo uznaje się z kolei w oparciu o fragmenty z Ewangelii św. Mateusza. Wyróżnia się on także w innych ewangeliach oraz w Dziejach Apostolskich.

Pierwsza wspólnota Kościoła w Rzymie była darzona szczególnym szacunkiem – tam śmierć poniósł właśnie św. Piotr, a także św. Paweł. Biskupi Rzymu byli uznawani za ich następców, dzięki czemu cieszyli się wyjątkowym autorytetem. Przez wieki wielokrotnie podkreślano wyjątkową rolę świętego Piotra, a także rangę biskupa Rzymu.

Istotnym momentem w historii urzędu papieskiego jest rok 451 – wtedy na soborze chalcedońskim wymieniono jako pierwszy patriarchat Rzymu. Obecni na synodzie biskupi nazwali Leona I, papieża, swoją głową i uznali się za jego uczniów. W kolejnych latach władza papieża tylko się umacniała.

To, że papież jest ostateczną instancją rozstrzygającą sprawy wiary, ogłosił w XIII wieku św. Tomasz z Akwinu. Wtedy jednak papież miał jeszcze prawo się mylić w kwestii wiary i obyczajów. Obecnie obowiązuje dogmat o nieomylności papieża, który ogłoszono w 1870 roku na soborze watykańskim.