Trzecia i ostatnia odsłona Festiwalu Otwarte Miasto/Utajone Miasto 2020

Choć „Klaskacz” Beresia powstał 50 lat temu i odwoływał się do krytyki ówczesnego totalitarnyzmu to teraz „Mach” Gryki w nowej rzeczywistości również może stanowić krytykę tego, czym kieruje się tak naprawdę mechanizm każdego ustroju politycznego.
Jest także hołdem oddanym artyście, związanym z Lublinem.

- Zainspirowałam się „Klaskaczem” Beresia czyli pracą, która służyła do tego, aby przyklaskiwać mechanicznie władzy, pracą, która była drwiącą zabawką – mówi Barbara Gryka i tłumaczy, że odnosi się także do ludowości, bo już sam tytuł – okrzyk: „Mach”, związany jest ściśle z obrzędami weselnymi na Lubelszczyźnie.

Instalacja lubelskiej artystki, tak jak „Klaskacz” Beresia jest drewniana, jednak różni się wielkością, wykonaniem i wyglądem.
- W pracy Beresia jest coś na kształt różańca pomiędzy głową a tułowiem zwierzęcia, z którego ja rezygnuję, ale cała forma jest od niego zapożyczona – przyznaje Gryka i dodaje, że jej rzeźba posiada głowę osła – To jest swego rodzaju krytyka przyklasków do władzy i drwina z osła, którego postać konotuje negatywne cechy –zaznacza.

Kilkumetrowy „Mach” jest otwarty na interakcje z odbiorcą. - U Beresia klaskało się wszystkimi rączkami naraz, u mnie możemy klaskać każdą ręką oddzielnie – pokazuje różnice.
- Przede wszystkim jest to praca o innej pracy – tłumaczy Mirosław Haponiuk, dyrektor artystyczny festiwalu Otwarte Miasto. - Basia Gryka przeinterpretowała „Klaskacza”, rozszerzyła formę Beresia, dodając do niej znaczenia taneczno-ludyczne. Poprzez powiększenie i powtórzenie z jednej strony złożyła hołd Beresiowi, z drugiej przeniosła tę rzeźbę w nowe znaczenie, nowe czasy, naddała jej nowy sens - dodaje.

Dodatkowo w ramach trzeciej odsłony w Ogrodzie Saskim pojawiły ostatnie już prace: "Dom" Zuzanny Janin, "Pomnik godziny czwartej" Wojciecha Bąkowskiego, "Bez tytułu" Piotra Skiby i "Translator" Grzegorza Drozdy.

Festiwal potrwa do 17 października.