Widzę Lublin swój

Po raz „enty” to powtórzę: nieważne gdzie jestem i gdzie kiedyś jeszcze będę, zawsze jestem i będę z Lublina. Poza narodzinami córek, wszystkie moje najlepsze wspomnienia wiążą się właśnie z Lublinem. Gdy więc w leniwe sobotnie popołudnie na spokojnie przeszedłem trasę, którą jeszcze kilkanaście lat temu pokonywałem przynajmniej kilka razy w tygodniu, wróciły wspomnienia, ale i pojawiły się przemyślenia dotyczące teraźniejszości i przyszłości miasta.

Niewątpliwie, i nie mówię tego z przekąsem, ani bez żadnego podtekstu, Lublin to dziś europejskie miasto. Ale żeby nie było, Lublin ma też swoje mankamenty, będące reliktami dawnych lat. Bez dwóch zdań, główny trakt spacerowy, począwszy od Zamku, aż po ul. 3 Maja, to nasza perełka - wizytówka miasta. Myślę, że większość z Państwa, czytelników Kuriera, na stałe zamieszkujących w Lublinie, nawet sobie nie zdaje sprawy jakie wrażenie na odwiedzających miasto tworzy ten główny jego trakt. I trochę on wygląda jakbyśmy z przeszłości, czyli Zamku i Starego Miasta, przenosili się w przyszłość, czyli do multimedialnych fontann na placu Litewskim. I jeszcze to przejście jest takie płynne. Nie ma elementów, które zakłócałyby spójną koncepcję przenoszenia się w czasie. Wszystko wydaje się takie na miejscu i nic z niczym nie koliduje. No może z jednym wyjątkiem: dawnym pedetem, który ni jak mi nie pasuje do koncepcji zabudowy tej części miasta. Niestety, po licznych zapowiedziach, temat zmiany w zabudowie kwadratu u zbiegu Krakowskiego Przedmieścia i ul. Kapucyńskiej, ucichł. Ale zaręczam, że nawet mimo tego niechlujnego Sezamu, Stare Miasto z deptakiem i placem Litewskim czynią olbrzymie wrażenie.

A dalej? No tu jest chwilowo trochę gorzej. Od ul. 3 Maja aż do ul. Lipowej mamy lekko wymarłą i nudnawą dla odwiedzających ulicę. Wrażenie mogą tu jeszcze robić dwa budynki sądu: okręgowego i rejonowego, budynek Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury oraz dawny bank Bogatina (przepraszam ale nie zwróciłem uwagi, co tam się teraz mieści). Poza tymi elementami ulica nie zachęca kompletnie by się nią przespacerować. Nie ma tu nic, co przyciąga wzrok i zachęca choćby do przystanięcia. Dopiero al. Racławickie z odrestaurowanym Ogrodem Saskim i Centrum Spotkania Kultur ponownie przypominają, że jesteśmy w europejskim mieście, które przyciąga i pociąga.

Żadne z miast nie jest wolne od mankamentów. Ma je też bez wątpienia Lublin i bez wątpienia jest ich więcej niż samo Krakowskie Przedmieście na linii ulic 3 Maja i Lipowej oraz - co muszę dodać - niezbudowana Alchemia na tyłach Ratusza. Generalnie jednak mamy się czym szczycić: Lublin to miasto, które nie pozostawia obojętnym.