"Wielowymiarowość" Piotra Lutyńskiego: hymn dla materii i nieskończoności

Prezentował muzykę dla ptaków i ryb. Zamienił autobus w żywą rzeźbę, scenę i pracownię artystyczną. W swoich dziełach łączy naturalne ze sztucznym, abstrakcję z formami organicznymi.

- Wielowymiarowość stanowi szczególny obszar, który pozwala nam dotknąć nieskończoności. Fizyka kwantowa bada ją od lat, a ja się staram to robić poprzez sztukę - mówi Piotr Lutyński.

Słoma, jaja, skamieniałość, zrzucone poroże stanowią pierwiastki naturalnego chaosu, stoją w opozycji do chłodnych, geometrycznych obrazów i artefaktów, a także sztuczności samej galerii. Dla artysty nie ma tu sprzeczności, bo jego zdaniem wszystkie elementy się przenikają. Można zatem wyczuć jedność różnych porządków, abstrakcja domaga się uzupełnienia przez element naturalny, który z nią harmonizuje. Płynne przechodzenie jednej formy w drugą są dla artysty próbą rozwikłania zagadki materii, gdzieś na intrygującym styku sztuki i fizycznych rozważań.

Prace obfitują w odniesienia, do ready mades, surrealizmu czy „Ukrzesłowienia”. Artysta wspomina zresztą w wywiadach mały albumik Andrzeja Wróblewskiego, który dostał na święta w internacie. Te obrazy kształtowały jego wyobraźnię. Ukrzesłowienie-urzeczowienie jelenia, po próbie ożywienia go w performansie, zawiesza nas między światem żywych i umarłych ma także dodatkowy wymiar - pamiątka po zwierzęciu jest w rękach Piotra Lutyńskiego od lat i jest mu bardzo bliska.

Te prace skłaniają do wzięcia odpowiedzialności za świat, którego jesteśmy częścią. Nawet nie tyle skraca dystans pomiędzy człowiekiem a otoczeniem. Pokazuje, że jest on ułudą.

Piotr Lutyński, „Wielowymiarowość”, Galeria Biała, ul. Peowiaków 12.