Wisława Szymborska. Wiersze epoki socrealizmu i poezja istnienia

Ludzie na moście, 1986

W tomiku z 1986 roku, Szymborska rozpoczyna polemiką z romantycznymi mitami poezji. Poetka nie przyjmuje jednak postawy paseistycznej, nie opłakuje minionej świetności czasów, choć też nie zachwyca się swoją współczesnością. Za ten tomik Szymborska otrzymała Nagrodę „Solidarności”, którą, jak podaje Stanisław Balbus, literaturoznawca, sama najwyżej ceni sobie.

"Głos w sprawie pornografii" (fragment)
Nie ma rozpusty gorszej niż myślenie.
Pleni się ta swawola jak wiatropylny chwast
na grządce wytyczonej pod stokrotki.

Dla takich, którzy myślą, święte nie jest nic.
Zuchwałe nazywanie rzeczy po imieniu,
rozwiązłe analizy, wszeteczne syntezy,
pogoń za nagim faktem dzika i hulaszcza,
lubieżne obmacywanie drażliwych tematów,
tarło poglądów - w to im właśnie graj.