446 lat od ustanowienia Trybunału Koronnego w Lublinie

Uchwalenie konstytucji poprzedzone było trwającym kilkadziesiąt lat procesem narastania spraw w sądach królewskim i sejmowym. Opóźnienie wynikała z tego, iż w sądzie najwyższym nie mógł orzekać równy stronom sędzia szlachecki, ta rola należała do króla. Z tej przyczyny Zygmunt August otrzymał w spadku po Zygmuncie Starym kilkanaście tysięcy nierozstrzygniętych procesów. Natomiast sąd sejmowy miał dwudziestoletnie zaległości.

Na mocy dokumentu z 1578 roku trybunałowi podlegała tylko korona. Miejscami posiedzeń sądów koronnych trybunalskich zostały: Piotrków (później do jego nazwy dodano człon Trybunalski) dla Wielkopolski i Mazowsza, a Lublin dla Małopolski.

Lublin za sprawą trybunału stał się centrum prawniczym Rzeczpospolitej szlacheckiej. Również dzięki niemu miasto w szybkim tempie zaczęło się rozwijać, pojawiły się pałace magnatów oraz dworki szlacheckie. A na czas sesji trybunalskiej Lublin tętnił życiem.

Po utracie niepodległości Trybunał Koronny Lubelski, podobnie jak inne sądy, został zamknięty.

Trybunał został wybudowany w stylu klasycystycznym na planie prostokąta (30x25 metrów). Posiada trzy kondygnacje i poddasze.

Obecnie w dawnym budynku Trybunału Koronnego mieści się Pałac Ślubów, a w Wielkiej Sali odbywają się m.in. koncerty, natomiast w podziemiach znajduje się Lubelska Trasa Podziemna.

Źródło: Teatr NN