Kandydatka do tytułu Lublinianka roku 2009: zarazić uczniów pasją życia

- Pani nas pewnie na poznaje - mówią w stronę mojej rozmówczyni. - Byliśmy pani uczniami. Teraz jesteśmy na drugim roku polonistyki UW. Rozmowa między nauczycielką a byłymi uczniami trwa kilka minut. Studenci opowiadają jej o swoich aktualnych lekturach, m.in. o "Obcym" A. Camusa . - Radziłabym zacząć od "Mitu Syzyfa". Potem może coś Zygmunta Baumana? - podpowiada Wójtowicz. A ja już wiem na pewno, że to świetna kandydatka na lubliniankę roku.

Joanna Wójtowicz uczy języka polskiego w Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki. 3 lata temu rozpoczęła studia doktoranckie w Instytucie Filologii Polskiej na KUL-u. Bada funkcjonowanie literatury fantasy w szkolnych podręcznikach. Na uczelni prowadzi również zajęcia ze studentami na specjalności nauczycielskiej. Jakby tego było mało, również 3 lata temu zaczęła współpracować ze Stowarzyszeniem WIOSNA. - To był przypadek - tłumaczy. - Stowarzyszenie poszukiwało osoby, która na terenie Lublina zajmie się koordynacją programu "Akademia Przyszłości".

Zakłada on, że wolontariusze studenci obejmują opieką uczniów z podstawówek. Każdy uczeń ma "własnego" wolontariusza, który spotyka się z nim raz w tygodniu. Pomaga odrobić lekcje i pełni rolę korepetytora oraz opiekuna. - Na początku moim zadaniem było nawiązanie współpracy ze szkołami i pozyskanie wolontariuszy - opowiada Wójtowicz. - Podczas pierwszej edycji startowaliśmy z trzydziestoma. Niedługo będzie ich 130. Przedsięwzięcie nabiera rozmachu i, co za tym idzie, wymaga coraz większych nakładów pracy. Mam nadzieję, że podołam. Najważniejsze, że nasze działania są konkretne i przemyślane. Dzięki temu skutecznie pomagamy dzieciom.

W pracy nauczyciela Joanna Wójtowicz też stawia na konkret. - Przyznaję, jestem wymagająca - mówi. - Zdaję sobie sprawę, że bywa to trudne dla uczniów. Nauczanie to wielka satysfakcja, była pani świadkiem takiego momentu. Pamiętam piękny SMS od mojej byłej uczennicy. Napisała, że dzięki mnie wybrała studia polonistyczne. Cieszę się również, gdy studentki zaczynają dostrzegać nie tylko, jak dalece odpowiedzialny jest zawód nauczyciela, ale też - jak w gruncie rzeczy jest twórczy i fascynujący. Nie interesuje mnie jednak zbawianie ludzkości. Interesuje mnie konkretny człowiek, którego chcę zarazić własną pasją życia.