Kobieca twarz walki z pandemią. Poznajcie bohaterki z pierwszej linii frontu

Krystyna Chałabis-Gnat, pielęgniarka oddziałowa SOR w SPSK4


Pierwsze co robię, jak wychodzę z pracy, to zastanawiam się, gdzie stoi mój samochód, bo z tego przemęczenia zdarzało się, że nie pamiętam, gdzie zaparkowałam. Później włączam głośno muzykę poważną i w tym momencie cały stres mi odpływa. Od 31 lat jestem pielęgniarką. Do trudnej pracy jestem przyzwyczajona. W czasie epidemii pojawiają się jednak nowe sytuacje, z którymi nie mieliśmy wcześniej do czynienia. Kupiłam sobie teraz nawet sportowe buty do „biegania” między budynkiem SOR, a kontenerem, gdzie odbywa się triaż nowych pacjentów. Chcę żeby było wygodnie i bezpiecznie, bo raz zdarzyło mi się już potknąć, a nie chciałabym pójść na zwolnienie lekarskie w tym czasie.
Przyznaję, że nie ma teraz lekkich dyżurów. Jestem z natury osobą bardzo pogodną, spokojna byłam kiedyś. Staram się zarazić tym pozytywizmem ludźmi wokół siebie. Niepowodzenia próbuję szybko naprawiać. Tłumaczę sobie, że jestem osobą stworzoną do tego celu, to jest moje pięć minut. Nie mówię, że nie popełniam żadnych błędów, ale wiem, że gorsza decyzja jest lepsza, niż brak jakiejkolwiek. Mąż mnie nauczył, żeby nie złościć się na człowieka, a na sytuację. Duża część pracowników potrzebuje się po prostu wygadać i zapomnieć, coś na zasadzie wyrzucenia złych emocji.
Jak wracam do domu, to uwielbiam kanapę i pilota. Muszę przyznać, że od kwietnia staram się robić codziennie notatki z różnych wydarzeń. Może się to kiedyś przyda, aby coś sprawdzić, powspominać, poradzić. Wpisuje tam różne hasła, powiedzonka, żarty sytuacyjne z pracy, np. „z rynny leje się woda wprost na wejście, czyli jest nam niepotrzebny już żaden prysznic”. Z czasem może okaże się, że zaprocentuje to w postaci komiksu z czasów pandemii. I będziemy się z tego śmiać, kiedy pójdę już na emeryturę.