Na pagórkowatym terenie poprzecinanym wąwozami o powierzchni 17 ha umieścił osiedle dla 7000 mieszkańców. Jego koncepcja Linearnego Systemu Ciągłego i Formy Otwartej była wielkim eksperymentem architektoniczno-społecznym, który zakładał podział na strefy o odrębnych funkcjach. Strefa mieszkalna i wypoczynkowa, dostępna tylko dla ruchu pieszego i dwie strefy obsługujące z parkingami, garażami, sklepami i usługami. Całość składa się z długich, pięciokondygnacyjnych budynków oraz prostopadłych względem nich krótkich bloków, przedzielonych placami zabaw. Całość zamyka sześć wieżowców.
Idea artysty zderzyła się z realnym socjalizmem. Decyzja władzy o "tanim budownictwie", w czasach permanentnego deficytu materiałów, ich marnej jakości i powszechnego marnotrawstwa, musiała doprowadzić do deformacji projektu. Udało się zrealizować koncepcję w skali makro. Gorzej wyszło wykonanie budynków i wykończenie wnętrz. Z czasem mieszkańcy zaczęli coraz bardziej narzekać na jakość mieszkań i koszty remontów.
W ostatnich latach popsuto również układ urbanistyczny osiedla. Nieprzemyślane, tandetne dobudówki i przeróbki w budynkach, nieprzystające formą pomniki, porażka architektoniczna w postaci zabudowań kościelnych oraz degradacja zieleni i małej architektury negatywnie wpłynęły na osiedle. Hansenowie pozostawili trwały ślad w myśleniu o urbanistyce, a ich realizacje są nadal przedmiotem sporów.
Dzisiaj z Kurierem kolejna karta z kolekcji "Oblicza Lublina"
Codziennie rano najświeższe informacje z Lublina i okolic na Twoją skrzynkę mailową.
Zapisz się do newslettera!
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
