Ks. Blachnicki - zwyczajny człowiek obdarzony nadzwyczajnymi darami

We wspomnieniach rektora KUL, ks. prof. Mirosława Kalinowskiego rysuje się on następująco:

- Kiedy go spotkałem, miałem wrażenie, że jest to zwyczajny człowiek, ale obdarzony nadzwyczajnymi darami. Dzięki tym darom ks. Blachnicki potrafił otwierać serca młodych ludzi. Był człowiekiem wyciszonym, powściągliwym i opanowanym, który zawsze starał się odnaleźć w drugim człowieku dobro.

O postaci ks. Blachnickiego, jego życiy, działalności wielokrotnie w środowisku naukowym, a także w mediach wypowiada się historyk KUL, dr Robert Derewenda. Jest on także dyrektorem lubelskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej. Badacz uważa, że wystawa, nad którą prace rozpoczęły się jeszcze w ubiegłym roku, nabiera innego wymiaru wobec ujawnionych niedawno przez pion śledczy IPN wyników śledztwa dotyczącego śmierci ks. Blachnickiego w 1987 roku. Wskazują one, że zmarł on na skutek zabójstwa poprzez podanie śmiertelnych substancji toksycznych.

- Dziś wiemy ponad wszelką wątpliwość, że ksiądz został zamordowany, ale kolejne pytania przed nami – kto podał truciznę, kto zlecił zabójstwo?, zauważa dr Derewenda.

Ksiądz Franciszek Blachnicki (1921-1987) jest zaliczany – jak podkreślają historycy – do najwybitniejszych przedstawicieli polskiego duchowieństwa katolickiego w okresie PRL. Był założycielem i duchowym ojcem Ruchu Światło-Życie – jednego z ruchów odnowy Kościoła wg nauczania Soboru Watykańskiego II – oraz wspólnoty życia konsekrowanego Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła. Walczył z okupantem niemieckim w czasie II wojny światowej, trafił do KL Auschwitz, w 1942 r. był skazany na karę śmierci.

Ks. Franciszek Blachnicki był wieloletnim wykładowcą teologii na KUL. Obszar jego pracy naukowej obejmował zagadnienia pedagogiki chrześcijańskiej, katechetyki, teologii pastoralnej i liturgiki. Współtworzył Instytut Teologii Pastoralnej KUL, a przy nim Lubelski Zespół Liturgistów oraz Instytut Formacji Pastoralno-Liturgicznej. Doktorat uzyskał w 1965 r., ukończona w 1973 r. habilitacja z teologii pastoralnej nie została zatwierdzona przez władze komunistyczne. Jego osobiste doświadczenie żywej wiary i pogłębione studia teologiczne dały podwaliny Ruchu Światło-Życie, który, jako ruch posoborowej odnowy Kościoła, funkcjonuje dziś na wszystkich kontynentach.

W okresie PRL był represjonowany przez władze komunistyczne – od lat 50-tych XX wieku do nagłej śmierci w 1987 roku w Carlsbergu w Niemczech był obiektem szykan i inwigilacji, które miały ograniczyć zasięg jego oddziaływania na polskie społeczeństwo. Departament I MSW PRL umieścił w Carlsbergu wśród współpracowników ks. Blachnickiego agentów, w tym o pseudonimach „Yon” i „Panna”, wykonujących ofensywne zadania wywiadowcze na rzecz PRL-owskiego wywiadu na terenie Niemiec, które polegały między innymi na ścisłej inwigilacji kapłana oraz podejmowaniu działań zmierzających do destrukcji podejmowanych przezeń przedsięwzięć.

Od 1995 r. prowadzony jest proces beatyfikacyjny ks. Franciszka Blachnickiego.