Ksiądz na Kolędzie, czyli GUS, ZUS i plotek

Kiedy chodzi po Kolędzie dorośli jak dzieci przyklejają się do przymarzniętych okien i czekają aż przyjdzie. Klatka schodowa w moim bloku tętni takim życiem jakby nie zwykły ksiądz, a sam Benek XVI swoją piękną polszczyzną modlił się za Polaków. Czasem mam ochotę wywiesić kartkę z ogłoszeniem, że ksiądz będzie chodził także w maju i sierpniu. Niestety odwiedziny czarnego Mikołaja są tylko po świętach. Styczeń to naprawdę ciężki czas dla reporterki faktów Katarzyny Kolendy-Zalewskiej. Przez kilka tygodni chodzą po niej duchowni z całej polski.

Kiedy zapukał do moich drzwi wpadłem w panikę. Trauma powróciła. Znów bałem się, że ksiądz za chwilę sprawdzi czy w zeszycie od religii tematy są podkreślone kolorową kredką albo co gorsza będę musiał mówić na głos zdrowaśki, żeby dostać obrazek. Ze świętym obrazkiem Jezuska zawsze był problem. Postawić na półce niby można, ale kto by wytrzymał taką boską inwigilację? Schować? Nie wolno, bo nie po to Jezus zmartwychwstał, żeby go teraz zamykać w ciemnej szufladzie. Wyrzucić? Świętokradztwo i ogień piekielny.

Czarny Mikołaj jest jak kościelny GUS i ZUS w jednym. Liczy wiernych i zbiera podatki. Kropi świętą wodą z kranu i modli się. Czasami tak szybko, że można po nim powtarzać, aby nie było kwasu. Potem pierdu pierdu tym dłuższe im dłużej zwlekamy z koperta. Jeśli popadniemy w niełaskę możemy z grzeczności zapisać się na pieszą pielgrzymkę do Świebodzina.

Następna wizyta za rok. A może i wcale. W końcu ksiądz obiecał czytać moje artykuły w Kurierze. Nawet gorzkie żale nie pomogą.

Szczęść Boże!