Jaka jest Stryjeńska Doroty Landowskiej? Zabawna, wzruszająca, ekscentryczna, wyrazista, nieco histeryczna. Samotna i niezależna. Ani przez moment nie staje się swoją własną biografią, pozostając w każdej sekundzie żywą osobą.
Monodram w reżyserii Joanny Lewickiej, który powstał w stulecie zdobycia przez kobiety praw wyborczych jest opowieścią o osobistej drodze pod prąd. Przecinanej pasjami, namiętnościami, wewnętrznym rozdarciem między sztuką i wolnością ducha a społecznymi normami i praktycznymi wymogami życia. Stryjeńska Landowskiej to więcej niż wskrzeszenie na scenie jednej z najbardziej znanych artystek dwudziestolecia międzywojennego, jej Zofia staje się wręcz bliska. Dorota Landowska odbyła także podróż śladami swojej bohaterki, którą możemy śledzić na ekranie, jest zresztą nawet do Stryjeńskiej fizycznie podobna.
Stryjeńska przebierała się za mężczyznę, by studiować, ganiała za ukochanym z rewolwerem, podróżowała, tworzyła i klepała biedę. Na scenie widzimy, że chce przede wszystkim jednego: żyć pełną piersią, by życie było jak szalony taniec. Właśnie za tę potrzebę niezależności, tak łatwo rzucić pogardliwie „wariatka”... Dla Stryjeńskiej, dzięki interwencji męża, skończyło się to, na szczęście przejściowo, w zakładzie dla obłąkanych. Monodram, spojrzenie na fascynującą postać artystki, jest inspiracją, by niezłomnie tańczyć swój wewnętrzny taniec, jeśli trzeba, nawet na przekór wszystkiemu.
„Let’s dance, Zofia!”, Centrum Kultury, ul. Peowiaków 12, niedziela, g. 19, bezpłatne wejściówki
Jak czytać kolory szlaków turystycznych?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
