Lublin w czasach Vetterów. Zobacz stare ZDJĘCIA

Maria Ronikierowa w "Ilustrowanym przewodniku po Lublinie" z 1901 roku napisała, że działkę nabył "cudzoziemiec piwowar". - Browar piwny i destylarnia przy ul. Bernardyńskiej mieszczą się w gmachu, który zniszczony przez wojny i pożary zamiast odnowienia skazany został na sprzedaż, ale żaden z mieszkańców Lublina nie chciał przyłożyć ręki do zniszczenia niegdyś domu Bożego i pamiątki św. Kazimierza, królewicza z domu Jagiellońskiego - komentowała Ronikierowa. I dodała, że Karol Rudolf Vetter zarobił nasprzedaży miedzianej blachy z dachu pokościelnych zabudowań.

Biznes się udał, po ojcu prowadzenie browaru przejęli jego synowie - August i Juliusz. Przemysłowcy byli też właścicielami kilku kamienic w Lublinie. Do nich należał m.in. pałac Sobieskich przy ul. Bernardyńskiej 13.

- Vetterowie mieli też nieruchomości w Warszawie, majątek Krępiec-Dwór i posiadłość w Jabłonnie - wylicza Anna Oleszek z Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. Łopacińskiego, która razem z Jarosławem Kusem poprowadzili wykład o rodzinie Vetterów. - Byli filantropami. Juliusz w swoim testamencie zapisał ponad 250 tys. rubli na rzecz różnych instytucji - przypomina.

Vetterowie zbudowali szkołę handlową przy Bernardyńskiej i szpital dziecięcy przy ul. Staszica. - W ówczesnej lokalnej prasie pomysł lokalizacji szpitala wzbudził kontrowersje. Lekarz Witold Chodźko pisał, że powinien być raczej na obrzeżach miasta, a nie w centrum. Dlatego Vetterowie sprowadzili do Lublina komisję z Towarzystwa Higienicznego z Warszawy - opowiada Anna Oleszek.

Wątpliwości zostały rozwiane, szpital powstał. - Sposobem jego urządzenia zachwycał się sam Bolesław Prus - dodaje Oleszek. Karol Rudolf i jego synowie są pochowani w Lublinie, na cmentarzu przy ul. Lipowej.

Kurier Lubelski na Twitterze i Google+