Przegląd Hejnałów Miejskich w Lublinie (ZDJĘCIA, WIDEO)

- Pomimo że jestem już po siedemdziesiątce, to co roku pokonuję ponad czterysta kilometrów, żeby wystąpić na przeglądzie w Lublinie. To nie tylko wspaniałe wydarzenie, ale także jedyna okazja, żeby spotkać się ze wszystkimi trębaczami. Bardzo się zaprzyjaźniliśmy i tworzymy rodzinę - mówił Jan Stawicki, trębacz z Ostrzeszowa. I dodaje: - Hejnał gram od dwunastu lat. Ale to nie znaczy, że już w ogóle się nie stresuję. Szczególnie, że na przeglądzie występuje się przed tak dużą publicznością - dodał.

Wśród trębaczy znalazła się tylko jedna przedstawicielka płci pięknej. - Mój tata grał na trąbce, dlatego instrument był w domu odkąd tylko pamiętam. Jako małe dziecko często podkradałam trąbkę i próbowałam grać. Bardzo mnie to wciągnęło - opowiadała Karolina Wójtowicz. - Kiedy w moim mieście, Stargardzie Szczecińskim, ogłosili, że szukają kogoś do wykonywania hejnału, od razu się zgłosiłam. Hejnał naszego miasta wykonuje się na trzy trąbki. Dlatego wiele zależy od współpracy między nami. Żeby prawidłowo go zagrać musimy uważnie słuchać siebie nawzajem - dodała Karolina, która chodzi do szkoły muzycznej drugiego stopnia.

Ogólnopolski Przegląd Hejnałów Miejskich w Lublinie powstał z inicjatywy Władysława Stefana Grzyba, klikona miejskiego. - Dzień, w którym odbywa się przegląd, nie jest przypadkowy. 15 sierpnia 1317 r. Władysław I Łokietek nadał Lublinowi prawa miejskie - wyjaśnia twórca przeglądu.

Na pierwszym przeglądzie hejnałów miejskich w Lublinie trębacze zaprezentowali 12 hejnałów. - Ale pomysł chwycił. Co roku w przeglądzie brało udział coraz więcej trębaczy. W tej edycji znowu padł rekord. W festiwalu udział wzięło aż 43 trębaczy - podkreślał miejski klikon.

Ogólnopolski Przegląd Hejnałów Miejskich obchodził w tym roku jubileusz. Z okazji XX-lecia władze miasta przyznały nagrody trębaczomi i działaczom Stowarzyszenia Miłośników Hejnałów Miejskich, którzy od 1996 r. zajmują się jego organizacją. Z tej okazji Poczta Polska wydała okolicznościową pocztówkę.

Wydarzenie zgromadziło przed budynkiem Trybunału ogromną publiczność. - Co roku przychodzę tutaj z mężem posłuchać hejnałów. To dobry sposób na kultywowanie tradycji - mówiła pani Ewa Białach, mieszkanka Lublina. Nie zabrakło również takich, którzy przybyli na Jarmark Jagielloński, ale urzeczeni muzyką zatrzymali się przed balkonem. - Przystanęliśmy na chwilę. To bardzo ciekawe wydarzenie - podsumował pan Adam z Zamościa.

Zakończenie przeglądu nie oznacza przerwy w pracy dla jego organizatorów. - Już dzisiaj zaczynamy przygotowania do następnego - podkreślał Władysław Stefan Grzyb.

Krótka historia hejnału Lublina

Tradycja grania hejnału w Lublinie sięga drugiej połowy XVI w. Hejnał początkowo rozbrzmiewał z wieży kościoła pw. św. Michała Archanioła. Najdłużej grany był z Bramy Krakowskiej, choć z przerwami spowodowanymi wojnami i przemianami politycznymi po 1947 r. W 1990 r. z inicjatywy m.in. Władysława Stefana Grzyba, hejnał w wykonaniu Zbigniewa Zatorskiego, muzyka Filharmonii Lubelskiej, powrócił do Lublina i wybrzmiewał z powrotem z Bramy Krakowskiej. Obecnie grany jest z balkonu ratusza miejskiego codziennie o godz. 12 przez Onufrego Koszarnego.