Rocznica aresztowania biskupa Juliusza Bursche przez Niemców w Lublinie

"Chcesz nie błądzić? Chcesz nie mieć nieprzyjaciół? To nic nie rób" - takie słowa powtarzał często Juliusz Bursche.

- Jego poglądy były jasne. W drugiej połowie lat 30., a więc kiedy coraz bardziej było pewne, do czego doprowadzi władza Hitlera, zapowiedział kiedyś studentom teologii: nie wyświęcę księdza, jeśli popiera narodowy socjalizm - wspomina ks. Wojciech Pracki, rzecznik prasowy Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce i dodaje: - Już po rozpoczęciu wojny przez Niemców biskup Juliusz Bursche wygłosił przez radio przemówienie, w którym potępił hitlerowską napaść na Polskę.

Gdy wybuchła wojna, polskie władze poprosiły biskupa, aby opuścił Warszawę. Nie zgodził się na wyjazd z Polski, ale 6 września wsiadł do pociągu, którym ewakuowany był szpital wojskowy z Łodzi. W Pilawie pociąg został zbombardowany przez niemieckie samoloty. Niemcy zignorowali znak Polskiego Czerwonego Krzyża, który był namalowany na dachu pociągu.

- Wszyscy powyskakiwali z wagonów i ukryli się w krzakach i pod drzewami, pozostali ciężko ranni i ks. Biskup J. Bursche, który przez swe kalectwo nie mógł wyskoczyć z wagonu. Tak więc przetrwał i tę, graniczącą z momentem śmierci, godzinę nalotu - czytamy w biografii biskupa, zamieszczonej na stronie luteranie.pl. - Biskup był inwalidą, bo w latach 20. stracił stopę w wypadku tramwajowym - dodaje ks. Wojciech Pracki.

Gdy Juliusz Bursche 8 września szczęśliwie dotarł do Lublina, udał się do parafii lubelskich ewangelików. W trakcie jednego z wygłoszonych tam niedzielnych kazań jego słowom przysłuchiwali się także agenci gestapo. Nie spodobało im się to, co usłyszeli z ust biskupa. W tym czasie był już wydany tajny rozkaz ujęcia duchownego. Juliusz Bursche został aresztowany przez Niemców 3 października 1939 roku.

W parafii ewangelicko-augsburskiej pw. Świętej Trójcy przy ul. Ewangelickiej w Lublinie, w której Bursche przez chwilę pełnił rolę proboszcza, jest poświęcona mu pamiątkowa tablica. Bursche był więźniem obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. Zmarł w 1942 roku w szpitalu więziennym w Berlinie.