Wspomnienie o Adamie Tomanku. "Radio było jego drugim domem"

Nasz przyjaciel był z wykształcenia prawnikiem, absolwentem UMCS. Pracę w eterze zaczął uprawiać hobbystycznie już w radiowęźle lubelskiego liceum im. Vetterów. Dziennikarstwo stało się później jego profesją uprawianą przez prawie siedemdziesiąt lat w lubelskim radiu, następnie także w ośrodku telewizyjnym.

Adam był stuprocentowym profesjonalistą. Nie interesowały go opcje polityczne, działalność partyjna, jakakolwiek ideologia. Dostarczał słuchaczom rzetelnych wiadomości zajmując się tym co aktualnie dzieje się w życiu miasta i regionu.

Przez redakcję informacji, którą kierował musiał przejść każdy kto aspirował do bycia dziennikarzem radiowym. Adam był szefem wymagającym. Nie tolerował błędów, fuszerki, „prześlizgiwania się” po tematach. Uczył sumienności, odpowiedzialności za słowo. Sam był niemal wszędobylski. Przemierzał Lubelszczyznę swoim legendarnym motocyklem wfm, dostarczając codziennie świeżych wiadomości. Mawiał, że radio jest jego drugim domem. Zwłaszcza po śmierci żony Krystyny i i usamodzielnieniu się obojga dzieci: Ewy i Stasia.

Redaktora Adama Tomanka wyróżniono wieloma nagrodami m.in. Złotym Mikrofonem, odznakami Zasłużonego dla Lublina, dla Województwa Lubelskiego, Bialsko-Podlaskiego, Chełmskiego i Zamojskiego oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Od 1992 roku był na emeryturze, ale nie przerwał kontaktu z Lubelską Rozgłośnią Polskiego Radia. Miał swój autorski program. Żył, dopóki pracował. Jeśli do nałogów można zaliczyć pracę, to Adam był nałogowcem. Był też świetnym kolegą, słuchaczem i opowiadaczem dowcipów.

Adasiu, będziemy o Tobie pamiętać!

Przyjaciele z Kuriera