Zabełcze: Śmiertelnie pobił ojca. Mieszkańcy bronią Łukasza

Martwa cisza
Był 20 listopada 2010 roku.

- Mąż rano bawił się z naszymi dziećmi. 8-miesięczna wtedy Emilka kwiliła ze szczęścia, gdy Łukasz biegał z 5-letnim Krystianem po całym mieszkaniu udając pociąg. Śmiali się do rozpuku. Patrzyłam na nich i chciało mi się płakać. Nie wiedziałam dlaczego. Nie wierzę w przeczucia, ale tego dnia wiedziałam, że stanie się coś złego - mówi pani Kasia.

Po południu młody mężczyzna pojechał z kolegami na piwo. Kobieta nie martwiła się, bo alkohol nie był w ich domu problemem. - Łukasz, tak jak wszyscy mężczyźni, jedzie czasami na piwo. Nie wystaje jednak pod sklepem, nie upija się do nieprzytomności. To rozsądny człowiek, który zawsze stawia na pierwszym miejscu rodzinę - przyznaje Beata Czyż-Olszowy, nauczycielka, która uczyła chłopaka jeszcze w zerówce. - Jego ojciec był inny. To alkoholik znęcający się nad rodziną. Cała wieś przyglądała się przez okna, jak co jakiś czas ganiał ich wszystkich z siekierą. Rodzina się go bała.

Kasia też. Mieszkanie tuż obok teścia było jednak wszystkim co mieli. Próbowali się wyprowadzić, ale nic z tego nie wyszło. Musieli dalej tu żyć.

Tego wieczora Kasia zostawiła mężowi kolację na stole. Umyła dzieci, przeczytała im książeczki i ułożyła do snu. Po jakimś czasie sama zasnęła. Było kilka minut po 20. - Obudziło mnie walenie do drzwi. Pijany teść awanturował się, bo nie mógł znaleźć swojego klucza - wspomina kobieta. - Bałam się, że obudzi dzieci. Wyszłam i próbowałam mu pomóc. Kiedy stał się jeszcze bardziej agresywny, wróciłam do maluchów i zamknęłam za sobą drzwi. Wtedy teść dostał szału. Próbował wyłamać drzwi, żeby się dostać do środka. Wyzywał mnie od najgorszych. Dzieci obudziły się i zaczęły piszczeć.

Kobieta zadzwoniła do męża prosząc, by jak najszybciej wrócił do domu. Był w ciągu kilku minut. W drzwiach wyminął awanturującego się ojca. Wbiegł, żeby sprawdzić dlaczego dzieci zanoszą się od płaczu. Myślał, że doszło do jakiegoś wypadku. Kiedy żona powiedziała mu co się stało, wybiegł na podwórko.

- Nie rozumiesz, co to jest prywatność? Zostaw ich w spokoju! - krzyczał. A kiedy ojciec próbował go uderzyć, zadał cios jako pierwszy. Potem bił coraz mocniej. Kopał. Gdy wrócił do domu był w szoku.

- Położyłam go do łóżka, a sama poszłam zobaczyć co z teściem. Leżał na podwórku. Chciałam pomoc mu dojść do domu , ale kategorycznie odmówił. Dzwoniłam do jego brata i córki pytając co zrobić. Chciałam wezwać pogotowie, ale powiedzieli, żebym się nie wtrącała, bo jak teść to zobaczy, to zrobi mi kolejną awanturę - wspomina kobieta.

Pobitemu Julianowi P. pomóc próbował też sąsiad, ale i on usłyszał, żeby zostawić go w spokoju.
- Co miałam robić? Wróciłam do domu i położyłam się spać. Kiedy się obudziłam, wokół była tylko martwa cisza. Wiedziałam, że stało się coś złego - Kasia bezradnie załamuje ręce.
Łukasz

- Cała wieś podpisała się pod pismem wysłanym do sądu. Prosimy, żeby Łukasza jak najszybciej wypuścić - mówi Krzysztof Krowicz, sołtys Zabełcza.- Nigdy nie był agresywny. Nikt tu się go nie nie boi. Wręcz przeciwnie. To dobry człowiek i sąsiad. Czekamy na niego.

Mieszkańcy Zabełcza są jednomyślni. Mówią , że to, co spotkało Juliana P., musiało się stać wcześniej czy później. Sam sprowokował swój los. Jego rodzony brat mówi, że był chodzącą bombą.
- W tej rodzinie był poważny problem znęcania się nad rodziną. Mama Łukasza często przychodziła pobita lub poraniona szkłem. Kiedyś przyprowadziła też syna. Był w okropnym stanie. Cały pobity. To były naprawdę poważne obrażenia. Widziałem też stare blizny - zeznawał w procesie Łukasza lekarz z miejscowego ośrodka zdrowia.

- Dzieci ukrywały w szkole to co dzieje się w ich domu. Nie chciały o tym mówić, ale i tak wszystko było jasne - wspomina Czyż-Olszowy. - Dzieci były bite. Bardzo bite. W dodatku ojca zupełnie nie interesowało, czy jedzą, czy mają się w co ubrać. O wszystko martwiła się ich matka. To była bardzo dobra kobieta, ale i ona w końcu tego nie wytrzymała . Zachorowała psychicznie. Potem mąż wyrzucił ją z domu, a dzieci zostały same. Ojciec albo się nad nimi znęcał, albo przyprowadzał do domu obce kobiety i o maluchach na kilka dni zapominał.

Dziś straszy brat Łukasza mieszka obok niego. Nie chce wracać wspomnieniami do ciężkiego dzieciństwa. Siostra wyjechała do jednego z miast w centralnej Polsce.

- Uciekłam - mówi prosząc, żeby nie podawać jej nowego nazwiska. Nie chce, by znajomi dowiedzieli się co spotkało ją w Zabełczu. - Musiałam wyjechać. Nie chciałam dalej patrzeć na tego człowieka i być mu posłuszną. Nie chciałam być już ofiarą.

Dziś 24-letnia kobieta wspomina, że jej dzieciństwo było jednym wielkim pasmem nieszczęść. Był głód, strach, ból i brak perspektyw. Starsi bracia nieraz zabierali siostrę i uciekali z domu. - Wiem, że kiedyś w środku zimy sami, bez butów, nieśli mnie w beciku kilkanaście kilometrów do rodziny mieszkającej w sąsiedniej wsi - mówi. - Czasami błąkaliśmy się po polach. Spaliśmy w stogach siana. Łukasz miał najgorzej, bo ojciec najbardziej katował właśnie jego.

Dlaczego nikt wtedy nie pomógł dzieciom? Dziś nikt nie chce odpowiedzieć na to pytanie. Owszem, policja przyjeżdżała często. Czasami nawet kilka razy w tygodniu, ale nie zmieniło to sytuacji.
- Kiedy skończyłam pięć lat miałam dosyć takiego życia. Nie chciałam już więcej być bita. Bałam się, że to się nigdy nie skończy - mówi siostra Łukasza. - Wtedy razem z bratem próbowaliśmy się powiesić. Właściwie już wisiałam. To Łukasz mnie odciął. Wtedy nie rozumiałam dlaczego to zrobił. Żałowałam, że nie powiesił się razem ze mną. Liczyłam, że u Boga będzie nam lepiej.

Kasia

- Kiedy policja zabrała Łukasza zawalił się cały mój świat. Ale nie mogę się poddać. Muszę walczyć o niego i o moją rodzinę. Jeżdżę na sprawy. Piszę, żeby się trzymał. Żeby był silny - mówi ze łzami w oczach Kasia. - To ja wyciągnęłam na światło dzienne te historie z dzieciństwa męża. On nie chciał o tym mówić. Nie rozumiem dlaczego. Po prostu bał się o swoje dzieci. Nie chciał, żeby teść zgotował im taki sam los, jak jemu. Bronił nas.

Opinia biegłego jest jednoznaczna. Julian P. nie umarł z powodu zadanych obrażeń. Żaden z ciosów nie był śmiertelny. Gdyby pogotowie przyjechało na czas, dziś cieszyłby się dobrym zdrowiem.
- Ale on pogotowia nie chciał. Kasia ani Łukasz nie mogli nic zrobić wbrew jego woli - mówi jedna z najbliższych sąsiadek. - Zresztą to nie jest tak, że zostawili biednego człowieka na noc na dworze. To był alkoholik. Często spał pod drzewami, czy w przydrożnych rowach. Czasami z sąsiadami zachodziliśmy do nich i mówiliśmy, żeby zabrali Julka do domu. Czasami i my zostawialiśmy go w spokoju.

- I tak mało mu zrobił - mówi młody mężczyzna pijący piwo pod sklepem w sąsiedniej wsi. - Znam Łukasza od małego. Kiedyś wszyscy myśleliśmy, że jak dorośnie to się na ojcu zemści. A on nic. Próbował nawet dobrze z nim żyć. To nie to, żeby był aniołem, bo w młodości to różnie bywało, ale jak spotkał Kaśkę to zupełnie się zmienił.

Zmianę zauważyła cała wieś. Zresztą i inni ludzie są zauroczeni historią ich miłości .
- Takie uczucie nie zdarza się często - przyznaje adwokat prowadząca sprawę Łukasza. - Kasia nie mówi o mężu inaczej niż "kochanie". Kiedy patrzą na siebie to widać, że nie jest to udawane. To wspaniałe, ale i nietypowe jak na środowisko wiejskie i jak na tak młodych ludzi.
Zabełcze

Dojechać do Zabełcza bez GPS-u się nie da. Urokliwa wieś nad samą Wisłą powinna stać się modnym ośrodkiem agroturystycznym.

- Chcemy prowadzić takie gospodarstwo i wozić gości po Wiśle. Mąż w więzieniu projektuje meble wiklinowe, które będzie robił. Przyjeżdżają po nie ludzie z całej Polski - mówi z dumą Kasia. - Mam nadzieję, że już wkrótce będziemy mogli zrealizować nasze plany.

- Cała wieś trzyma kciuki za to, żeby im się udało. Po tym jak wiele złego spotkało ich w życiu powinno się teraz wreszcie zacząć szczęścić. Przecież musi być jakaś sprawiedliwość, a oni zasługują na to jak nikt - mówi sołtys.

- Łukasz musi wrócić do domu, bo wymaga tego dobro dzieci - mówi Beata Czyż-Olszowy, dziś już dyrektor Szkoły Podstawowej w Janiszowie k. Annopola. - Krystian jest bardzo związany z ojcem.Ta sytuacja jest dla niego ogromnym dramatem. Dziecko musi uczestniczyć w zajęciach klasy zerowej, ale nie chce samo zostać w szkole. Dostaje histerii. Kasia musi być z nim przez cały czas. Próbowaliśmy pomóc maluchowi i wytłumaczyć mu , że nie stanie się nic złego. Ale on boi się, że jeśli mama zostawi go, to już nie wróci tak jak tata.

Z 5-latkiem rozmawiać można zresztą tylko o puzzlach.
- Bo to są puzzle, które zrobił mi tata. On na razie jest chory i nie może wrócić do domu, ale zrobił mi w szpitalu puzzle. To najpiękniejsza zabawka jaką mam. Nawet Mikołaj mi lepszej nie przyniesie - zapewnia.

Mikołaj może przynieść znacznie lepszy prezent. 6 grudnia ogłoszony będzie wyrok w sprawie Łukasza. Kasia ma nadzieję, że jej największe kochanie wróci do domu.

Zobacz także:
*Zabełcze: Śmiertelnie pobił ojca. Prosi o łagodną karę
*Zabełcze: ojciec zmarł pobity przez syna

Codziennie rano najświeższe informacje z Lublina i okolic na Twoją skrzynkę mailową. Zapisz się do newslettera!