Kiedy chodziłem doszkoły, w mieście była wieża spadochronowa. To młodzież ciągnęło. Później zapisałem się na kurs samolotowy, potem szybowcowy - wspomina Janusz Stachowicz, dziś prezes Klubu Seniorów Lotnictwa Aeroklubu Lubelskiego. - I tak to się zaczęło, sześćdziesiąt lat temu.
Władysław Bubień, obecny wiceprezes Aeroklubu Lubelskiego, jest z nim związany od 50 lat. Swoją przygodę z lotnictwem zaczynał w Warszawie.
- Jako dziecko chciałem być marynarzem, polarnikiem. Lataniem zainteresowałem się dosyć późno- przyznaje. - Zawsze fascynowały mnie jednak szybowce. W dzieciństwie wydawało mi się nieprawdopodobne, że mogą istnieć takie obiekty o wadze kilkuset kilogramów, które bez żadnego napędu są w stanie pokonać odległość kilkuset kilometrów, utrzymując się tylko dzięki energii, która jest w atmosferze. Zresztą dzisiaj też, gdy widzę pod chmurami mały krzyżyk, robi to na mnie ogromne wrażenie.
Obaj panowie czynnie działają w klubie, dbają o zachowanie jego historii. A jest o co dbać, bo w 2012 roku przypada 85. rocznica powstania Aeroklubu Lubelskiego.
Rok 1927. Koło dla pasjonatów
- Świętowanie okrągłej rocznicy właściwie jest umowne, bo początkowo, 15 sierpnia 1927 r. powstało Koło Miłośników Lotnictwa- tłumaczy Bubień.
Koło nie posiadało wówczas swojego samolotu, a bez niego latanie nie byłoby możliwe. Postanowiono zbudować samolot sportowy własnej konstrukcji i już po roku płatowiec był gotowy. Nadano mu nazwę DUS- III, od nazwisk konstruktorów: Dąbrowski - Uszacki. Na pierwszy oblot wyruszył pilot fabryczny w Zakładach Mechanicznych E. Plage i T. Laśkiewicz, Antoni Mroczkowski. Niedługo potem na II Krajowym Konkursie Awionetek Mroczkowski zdobył pierwsze miejsce w próbie szybkościowej. Samolot przeleciał 180 km ze średnią prędkością 138 km/h.
To wydarzenie było punktem zwrotnym w historii koła. Liczba jego członków zaczęła szybko rosnąć, konieczne było więc poszerzenie ram organizacyjnych. 13 kwietnia 1929 r. koło przekształcono w Lubelski Klub Lotniczy. 14 lipca 1929 r. odbyło się uroczyste otwarcie klubu i poświęcenie samolotów.
- Dziś o tym fakcie możemy śmiało mówić, ale nie zawsze tak było - wspomina Władysław Bubień. - Kiedy w 1979 r. przygotowaliśmy opracowanie o działalności klubu, fragment ten został wycięty przez cenzurę.
Przed wojną aeroklub miał swoje hangary na Bronowicach. Lotnisko było jednak zbyt małe, trudno było też pogodzić je z wytwórnią samolotów. Lotnisko w Świdniku otwarto w czerwcu 1939 r.
W czasie wojny sportowa i rekreacyjna działalność aeroklubu została zawieszona, ale piloci byli nadal aktywni.
Piloci, o których pamięć nie zginie
- Część członków aeroklubu pracowała w dywizjonie 303. Ostatnim dowódcą tego dywizjonu był płk Witold Łokuciewski, który po wojnie został instruktorem w klubie - opowiada Bubień. - Dowódcą tego dywizjonu był też płk Wojciech Kołaczkowski.
Warto wspomnieć także o Wacławie Makowskim, dowódcy pierwszego polskiego zgrupowania bombowego, które zbombardowało Berlin.
Legendarną postacią jest także Pelagia Majewska. Pilotka ustanowiła 21 szybowcowych rekordów Polski, z tego 17 rekordów świata. 7 października dyrekcja III LO w Lublinie, którego była uczennicą, planuje odsłonięcie tablicy pamiątkowej w domu przy ul. Staszica, gdzie mieszkała jako uczennica szkoły.
Po wojnie ludzie związani z aeroklubem wznowili swoją działalność w Świdniku. W PRL władze partyjne sprawowały kontrolę nad klubem.
- Część z nas stworzyła sobie w tym czasie ładne lotnicze życiorysy, inni musieli zrezygnować - wspomina Bubień.
Dziś aeroklub skupia ponad 200 osób
Prowadzi szkolenia szybowcowe, spadochronowe, samolotowe, modelarskie, paralot-niarskie, motolotniowe, aod 1992 r. korzysta z lotniska w Radawcu. Aeroklub współpracuje z X Liceum Ogólnokształcącym przy ul. Wojciechowskiej, dzięki czemu uczniowie tej szkoły mogą się szkolić za darmo. Część z nich myśli o tym, żeby pójść do wojska do Dęblina, inni wybierają kierunek lotniczy w Chełmie.
-Przez te wszystkie lata zmienił się sprzęt, który dziś jest o wiele szybszy i lepszy, bardzo utrudniony został natomiast dostęp do latania. Kilkadziesiąt lat temu latać mógł prawie każdy. Wystarczyło mieć chęć, odpowiednie zdrowie i już można było miło spędzać wakacje w powietrzu - wspomina Stacho wicz. - Dziś jest inaczej. Świat, także ten lotniczy, stał się bardziej komercyjny. Aby zostać członkiem aeroklubu trzeba wnieść wkład pieniężny, ale nadal, na szczęście, liczy się przede wszystkim pasja i wytrwałość, a także zdolność do poświęcania swojego czasu na przygodę między niebem a ziemią.
Członkowie aeroklubu starają się tworzyć jedną wielką rodzinę. Ważną rolę odgrywa sekcja seniorów, która czuwa nad rozwojem klubu, ale też przekazuje wiedzę swoich członków młodzieży.
Ogromny wkład w propagowanie historii AL wniósł Mirosław Gajewski, który pisze właśnie książkę, dotyczącą działalności klubu przed wojną. Będzie ona liczyła ponad 200 stron i zawierała ponad 260 fotografii. Jej premierę zaplanowano na 7 września.
We wrześniu też , w galerii Po 111 Schodach w lubelskim MDK 2, odbędzie się wernisaż wystawy, ukazującej historię Aeroklubu Lubelskiego.
***
Internet zrewolucjonizował media. I co dalej?
PRZEJDŹ NA STRONĘ REJESTRACJI DO SYSTEMU PIANO
Nasze serwisy:
Serwis gospodarczy - Wybierz Lublin
Serwis turystyczny - Perły i Perełki Lubelszczyzny
Serwis dla fanów spottingu i lotnictwa - Samoloty nad Lubelszczyzną
Miasto widziane z samolotu - Lublin z lotu ptaka
Nasze filmy - Puls Polski
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
