Internet dla każdego

km niemal każdy na Lubelszczyźnie dostanie szansę na podłączenie się do szybkiego Internetu.

Projekt Sieć Szerokopasmowa Polski Wschodniej został pomyślany z rozmachem. Za trzy, cztery lata wszyscy przedsiębiorcy i instytucje publiczne oraz 90 procent mieszkańców z pięciu województw wschodniej Polski będą w zasięgu szerokopasmowego Internetu. W tej chwili według GUS (za 2008 r.) komputer z Internetem ma 36,4 proc. gospodarstw domowych na Lubelszczyźnie.

Po rocznym poślizgu przedsięwzięcie nabiera tempa. Jest już gotowe studium wykonalności. Teraz samorząd województwa lubelskiego wybierze inżyniera kontraktu. Będzie odpowiadał za nadzór techniczny i budowlany. Siecią będzie administrował wybrany w przetargu operator.

Na Lubelszczyźnie będzie położonych 2 972 km. światłowodów. W ten sposób powstanie „światłowodowy szkielet” z 296 punktami dystrybucyjnymi. Do nich firmy dostarczające Internet będą mogły podłączać konkretnych odbiorców.

– Dzięki temu dostawcom będzie się opłacało podłączać odbiorców do sieci – mówi Marek Flasiński, członek zarządu województwa lubelskiego.

Sieć stworzona w ramach projektu nie będzie mogła służyć mieszkańcom terenów, gdzie działa wielu operatorów. Czyli w Lublinie i innych większych miastach regionu. Ma być pomocna tam, gdzie 50 proc. gospodarstw domowych nie ma w ogóle szansy na dostęp do Internetu lub dostarcza go tylko jeden operator.

Na realizację przedsięwzięcia na Lubelszczyźnie pójdzie 319 mln zł. Zdecydowana większość z unijnego programu Rozwój Polski Wschodniej. – Projekt musi być rozliczony do końca 2015 r. – podkreśla wiceminister Krzysztof Hetman z Ministerstwa Rozwoju Regionalnego. Zapewnia, że mimo opóźnień termin nie jest zagrożony. – Prace we wszystkich województwach powinny zakończyć się do końca 2014 r.

Dlaczego nie?

Dlaczego mieszkańcy Lubelszczyzny nie korzystają z Internetu? Bo nie jest nam potrzebny pracy ani w życiu prywatnym – tak odpowiedziało 53 proc. osób badanych przez Główny Urząd Statystyczny. Podobne mówią mieszkańcy innych regionów. Jednak kolejne, charakterystyczne już dla wschodniej Polski, wymieniane przeszkody to brak odpowiedniego sprzętu (31 proc.), zbyt duże koszty dostępu (28 proc.) oraz brak umiejętności korzystania (26 proc.).