Iwona Hofman: Internet nie zabije prasy

Internet zabija tradycyjną prasę?
Jestem zwolenniczką tezy umiarkowanej, idącej wbrew powszechnym opiniom o śmierci prasy drukowanej. Tym bardziej że czytelnictwo prasy, moim zdaniem, wzrośnie. Od jakiegoś czasu wytwarza się pozytywny snobizm na czytanie. Wykształcił się wzorzec kulturowy czytelnika prasy, który lubi zapach farby, czyta przy kawie, spotyka się w kawiarni, dyskutuje. On funkcjonuje oczywiście na marginesie kultury popularnej, ale jest coraz silniejszy. To czas dla wydawców, żeby skorzystać z tej mody.

Tylko jak to zrobić?
Prasa drukowana jest dziś zagrożona nie tylko przez internet. Jej bolączką jest to, że wszystkie tytuły są do siebie podobne. Wydawcy zdają się hołdować zasadzie: dać po trochu każdemu. Przez to otrzymujemy sieczkę artykułów poważnych i zabawnych, odrobinę komentarza i minireportaż. Kiedyś kupując np. Tygodnik Powszechny, Politykę i Wprost różnica między nimi, np. w zakresie prezentowanych opinii na te same sprawy, była wyraźna. Dzisiaj, w dobie tych samych źródeł informacji, często przy tych samych ekspertach, którzy udzielają komentarzy w różnych tytułach, odmienności nie widać. Zawartość dzienników czy tygodników jest coraz bardziej "spłaszczona", zunifikowana, często słabej jakości.

A może taka treść - mniej ambitna, spłycona, "ułatwiona" - wynika z chęci dostosowania się do oczekiwań czytelników? Dzienniki takie jak Fakt czy Super Ekspress od lat sprzedają się świetnie.
To prawda, ale z drugiej strony przykład tygodnika Uważam Rze pokazuje, że czytelne sprofilowanie, wyraziste opinie, także znajdują odbiorców. Oczywiście proces tabloidyzacji i popyt na informację płytką, sensacyjną są wciąż silne. Jednak ta tendencja odchodzi a powraca potrzeba poważnego dziennikarstwa: rzetelnej informacji i wiarygodnego komentarza. To zjawisko już obecne na świecie. Jako stosunkowo młoda demokracja, Polska dopiero wkracza w ten etap, którego doświadczyły już np. Stany Zjednoczone. Wydawcy powinni więc zadbać, żeby prasa była wyraźniej skierowana do konkretnych odbiorców. To sposób na "wychowanie" wiernych czytelników.

Czyta Pani prasę w wersji papierowej, czy w sieci?
Zdecydowanie największą przyjemność sprawa mi obcowanie z prasą drukowaną. Chociaż oczywiście zdarza się, że pojedyncze rzeczy przeglądam w internecie.

A Pani studenci?
Połowa korzysta tylko z internetu, ale druga połowa czyta prasę drukowaną.

Jak wyobraża Pani sobie media za 20 lat?
Wzrośnie rola tygodników opinii i prasy branżowej. Widzę również duże szanse dla prasy lokalnej, która powinna pełnić funkcję integrującą i kulturotwórczą, pokazywać informacje czy ludzi z bliska, gromadząc wokół pewnych spraw zapał lokalnych społeczności. Ponadto - czytelnicy nie będą się wówczas dziwili, że za pobieranie treści trzeba płacić.

Jakie zmiany przyniesie wprowadzenie opłat za artykuły udostępniane na portalach internetowych?
Na pewno jest to ostatni moment, żeby uświadomić odbiorcom, że skoro informacja jest takim samym towarem jak każdy inny, a jej przygotowanie także kosztuje, to trzeba za nią płacić - niezależnie od tego, czy kupimy ją w kiosku, czy zobaczymy na ekranie komputera. Myślę, że czytelnicy z czasem to zaakceptują, co pokazują przykłady z Europy Zachodniej. Być może zacznie funkcjonować także model, w którym w internecie będą tylko zapowiedzi czy fragmenty artykułów, których całość będzie dostępna w wersji drukowanej.