Krzysztof Żuk Człowiekiem 60-lecia

Gdy Czytelnicy zgłosili Pana do konkursu Człowiek 60-lecia, a następnie komisja umieściła Pana w gronie 30 osób, na które można było głosować, to do sprawy podchodził Pan z rezerwą.

Mówimy o Człowieku 60-lecia, a nie ostatnich kilku czy kilkunastu lat. Sądziłem, że w konkursie powinny brać udział osoby, które swoim działaniem wywarły znaczący wpływ na Lublin - w kontekście dziesięcioleci. Taką osobą jest np. prof. Tomasz Trojanowski.

To wybitna postać, która przyczyniła się do rozwoju świata naukowego i medycznego Lublina. Sam zagłosowałem na profesora Trojanowskiego. Ostatecznie jednak zgodziłem się na udział w konkursie.

Kiedy już Czytelnicy zaczęli oddawać na Pana głosy, to co Pan poczuł? To było zaskoczenie?

Raczej satysfakcja, że nasza wspólna praca - myślę o moich współpracownikach i aktywnych mieszkańcach - nad rozwojem Lublina zostaje doceniona. Dlatego tytułu Człowieka 60-lecia nie traktuję jako uznania tylko moich zasług, ale wszystkich zaangażowanych w te zmiany mieszkańców, wielu środowisk i modelu współpracy, który wspólnie stworzyliśmy.

Dziś inne miasta patrzą na Lublin z zazdrością. Ale nie byłoby to możliwe bez współpracy z mieszkańcami, bez ich udziału w życiu miasta i chęci decydowania o jego przyszłości.

Wspólnie postawiliśmy nie tylko na inwestycje infrastrukturalne, ale na partycypację społeczną, podnoszenie jakości życia, dbałość o najbliższą przestrzeń czy wsparcie uczelni. Zwłaszcza rola środowiska akademickiego będzie miała znaczący wpływ na Lublin w najbliższej przyszłości.

Mamy się czym chwalić, nasze uniwersytety uczyniły olbrzymi skok w innowacyjności. Laboratoria Ecotech-Complex mają sprzęt porównywalny z najlepszymi w tego typu obiektach na świecie. Tak samo Uniwersytet Medyczny. Nie odstaje poziomem naukowym od zagranicznych uczelni.

Jak Pan wspomina Lublin lat minionych? Nie pytam o PRL, bo to zupełnie inna rzeczywistość, ale powiedzmy o początku XXI wieku. To właśnie w latach dwutysięcznych rozwój miasta nabrał dynamiki.

Cofnąłbym się do lat 90. XX wieku. To wtedy zaczął się kształtować samorząd terytorialny umocowany konstytucyjnie. To ważne, bo następne sukcesy mają swój fundament w samorządzie, we wspólnocie mieszkańców.

Lata 90. były dla Lublina ciężkie, oznaczają upadek ważnych dla miasta zakładów. Bardzo żałuję likwidacji Fabryki Samochodów Ciężarowych.

Jak dziś patrzę na ten przypadek, to sądzę, że przy wykorzystaniu instrumentów pomocy publicznej, FSC można było uratować.

Dziś odbudowujemy przemysł motoryzacyjny w Lublinie na fundamentach tej fabryki, jednak bez jej likwidacji bylibyśmy bardziej zaawansowani w branży motoryzacyjnej.

Początek XXI wieku to faktycznie znaczne przyśpieszenie. Do tego momentu władze miasta działały doraźnie, reagując na powstające wyzwania.

Kiedy przyszedłem do ratusza w 2006 r. jako zastępca prezydenta Adama Wasilewskiego, zaczęliśmy kreślić plany na kilkanaście lat do przodu. Ten czas to też okres powstania strefy ekonomicznej na Felinie, Portu Lotniczego Lublin, nowych dróg, rozpoczęły się poważne zmiany w infrastrukturze miasta.

W 2010 r., gdy po raz pierwszy wygrałem wybory, zaczęliśmy przygotowywać i realizować strategię Lublina do 2020 roku. Dziś widzimy efekty tych zmian.

A mieszkańcy? Co się zmieniło w ludziach?

Zaczęli być dumni z Lublina. To wszystko co robimy, jak np. unowocześnienie transportu publicznego, sprawia, że mieszkańcy nie czują się gorsi od tych zamieszkujących największe miasta Europy Zachodniej. Tam jeżdżą takie same autobusy jak u nas. Już nikt nie wstydzi się mówić, że pochodzi z Lublina.

Ostatnio na lotnisku w Paryżu spotkałem swego dawnego studenta. Gratulował mi tego, jak zmienił się Lublin. Tych spotkań mam za sobą wiele.

Niedawno przyjechał do Lublina przedsiębiorca, przedstawiciel funduszu kapitałowego z Japonii. Razem z żoną pochodzą z Lublina i już dziś myślą o własnym biznesie w naszym mieście. Ciekawe, że kiedy rozmawialiśmy, nie pytał o stan dróg, pytał o to, jak wspieramy startupy, co robimy, aby poprawić jakość życia, jakie działania proekologiczne podejmujemy.

Opowiedziałem mu o rewitalizacji Bystrzycy, parków miejskich, Śródmieścia, o tym, że w 2020 roku praktycznie będziemy mieli bezemisyjny transport elektryczny.

To te czynniki sprawiają, że przedsiębiorcy chcą tu wrócić, by żyć z rodziną i zainwestować. W tym przypadku, ale jest ich dużo więcej, Lublin staje się miastem pierwszego wyboru. To jest cel, który sobie założyliśmy: budowa nowoczesnego miasta, gdzie chce się żyć.

Człowiek 60-lecia

Głosowanie zakończyliśmy w piątek o godz. 12. W ciągu ostatnich godzin konkursu co rusz zmieniała się lista laureatów. Jedni z kandydatów do tytułu spadali, inni pieli się do góry. Do ostatnich minut nie było wiadomo, kto wygra. Oto lista laureatów, zajęte przez nich miejsca i liczba głosów.

2. Grzegorz Dębiec – 4468
3. Marek Kępa – 2218
4. Mirosław Piotrowski – 1702
5. Mieczysław Zapał – 1650
6. Stanisław Stoń – 350
7. Benon Bujnowski – 283
8. Hanna Wyszkowska – 211
9. Marian Markiewicz – 136
10. Tomasz Trojanowski – 103
11. Jan Kondrak – 87
12. Stanisław Santarek – 83
13. Ewa Dados - 73
14. Tomasz Przeciechowski – 72
15. Stanisław Leszczyński – 63
16. Zbigniew Zagórski – 54
17. Tomasz Pietrasiewicz – 51
18. Maria Drygałowa – 47
19. Adam Sikorski – 34
20. Tomasz Wójtowicz – 31
21. Bolesław Stelmach – 30
22. Krystyna Szydłowska – 28
23. Paweł Bryłowski – 28
24. Ludwik Wiśniewski – 26
25. Leszek Mądzik – 26
26. Władysław Stefan Grzyb – 24
27. Krzysztof Cugowski – 18
28. Beata Kozidrak – 16
29. Włodzimierz Staniewski – 14
30. Teresa Liszcz – 14

Tytuł Człowieka 60-lecia wręczymy 24 marca na uroczystej gali

Pokaz serialu "Wojenne dziewczyny" w CSK. Zdjęcia były kręcone w Lublinie (WIDEO, ZDJĘCIA)
Zoo Park 2017 w Lublinie. Do oglądania zwierzaki małe i duże (ZDJĘCIA i WIDEO)
Lubelskie morsy znowu wskoczyły do wody (ZDJĘCIA)
Lublin wśród najbardziej zakorkowanych miast na świecie. Jest gorzej niż w Warszawie?
Poznaliśmy Ambasadorów Lubelszczyzny (ZDJĘCIA)

Jesteśmy też w serwisie INSTAGRAM. Obserwuj nas!