Liczba uczniów z dyskalkulią rośnie

W Szkole Podstawowej nr 30 w Lublinie jest w tej chwili 10 takich osób. - W porównaniu z ogólną liczbą uczniów w naszej szkole to niewiele, ale jeszcze kilka lat temu w ogóle nie mieliśmy takich dzieci - mówi Elżbieta Satowska, dyrektorka szkoły. - Choć oczywiście dyskalkulia nie jest jeszcze zjawiskiem tak częstym jak dysleksja.

Zdaniem wielu nauczycieli, wzrost liczby osób z opinią z poradni pedagogiczno-psychologicznej o dyskalkulii ma bezpośredni związek z powrotem na maturę obowiązkowego egzaminu z matematyki. Według dyrektorów lubelskich poradni tak nie jest. - To prawda, jeszcze 10 lat temu temat dyskalkulii nie istniał - mówi Anna Morow, dyr. Zespołu Poradni nr 1 w Lublinie. - Nie oznacza to jednak, że nagle lawinowo zaczęły się do nas zgłaszać osoby, które chcą, byśmy wydali im opinię o dyskalkulii. Od 3-4 lat, od kiedy zaczęło być głośno o tej dysfunkcji, ich ilość utrzymuje się mniej więcej na tym samym poziomie.

Sześć miejskich poradni, które zajmują się opieką nad uczniami z lubelskich szkół, wydaje rocznie po kilka opinii o dyskalkulii.

- Aby je otrzymać, nie wystarczy po prostu mieć problemy z matematyką - mówi Irena Sulowska, pedagog z Poradni Pedagogiczno-Psychologicznej nr 2 w Lublinie, która od kilku lat zajmuje się diagnozowaniem i terapią uczniów z dyskalkulią. To cztery spotkania w poradni, podczas których analizujemy dotychczasowe dokonania ucznia, poddajemy go testom psychologicznym, uczeń rozmawia z psychologiem.

Dzieci z dyskalkulią mają trudności w rozumieniu pojęć matematycznych (np. dodawanie, odejmowanie, długość, odległość, wysokość, mnożenie, dzielenie). Kłopot sprawiają im znaki i symbole niezbędne do wykonywania operacji na liczbach (plus, minus, znak mnożenia, dzielenia, mniejszości czy większości). Problemem jest stwierdzenie, która liczba jest większa, która mniejsza. Zamiast napisać 101, napiszą 110. Wyzwaniem dla uczniów z dyskalkulią jest pamięciowe opanowanie tabliczki mnożenia czy porządkowanie liczb w ustalonej kolejności. - Dyskalkulia to realny problem, a nie wymysł uczniów, którzy liczą na fory u nauczycieli matematyki - uważa Irena Sulowska. - Według szacunków naukowców może ją mieć od 3 do 7 proc. ludzi.