Pożegnanie Piotra Szczepanika. „Stałeś się dla Lublina i macierzystej uczelni postacią ikoniczną"

Koleżeńskie pożegnanie
Piotrze,
drogi kolego, przyjacielu, żegnam cię w imieniu koleżanek i kolegów historyków sztuki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, z którymi w latach 60- tych poznawałeś tajniki kulturowego dziedzictwa Polski i świata. Zdobywałeś wiedzę w polskich i europejskich galeriach sztuki i muzeach, na praktykach zabytkoznawczych.
Jako człowiek o wielu talentach byłeś wówczas dobrym duchem naszej grupy, zarówno podczas studenckich spotkań programowych jak i na świątecznych spotkaniach opłatkowych.
Kiedy otrzymałeś szansę rywalizacji w sztuce wokalnej na ogólnopolskich salonach, nie wywyższałeś się. Dlatego trzymaliśmy za Ciebie mocno kciuki podczas artystycznych zmagań, a Twój pierwszy wielki przebój „Żółte kalendarze” stał się dla nas obowiązkowym studenckim hymnem. Odleciałeś wówczas daleko i wysoko ponad lubelskie środowisko akademickie, zaś kolejne sukcesy spowodowały że stałeś się dla Lublina i macierzystej uczelni postacią ikoniczną.
Twoja dalsza droga w okresie wielkich przemian społeczno-politycznych w latach 80-tych zaprowadziła Cię na Wybrzeże do Gdańska. Tam wspomagałeś i edukowałeś strajkujących stoczniowców, patriotycznymi pieśniami powstańczymi. Byłeś naszym emisariuszem idei wolności.
Wróciłeś do Lublina kilka lat temu aby spotkać się po raz ostatni ze swymi fanami i przyjaciółmi. Mimo przebytej ciężkiej choroby dałaś Lublinowi wspaniały, magiczny koncert w Starym teatrze potwierdzając serdeczne związki z rodzinnym miastem.
Uczyniłeś nam Piotrze wielkie smutki swym odejściem z naszego doczesnego świata, wezwany wyrokiem Opatrzności, po wypełnieniu artystycznej, humanistycznej misji.
Wierzymy głęboko, że po przejściu na druga stronę Wieczności zaznasz spokoju w Dolinie Dobrego pasterza na zielonych pastwiskach ze swymi ulubionymi końmi.
Euzebiusz Maj,
historyk sztuki,
konserwator zabytkowego krajobrazu