Tweetując o moralności. Felieton Jacka Borkowicza

Zatem dzisiaj będzie jednak o plewach. Według Franciszka niemoralne jest samo posiadanie broni nuklearnej, nawet wyłącznie w celu odstraszania agresora. Jestem pewien że takiej opinii nigdy by nie wygłosił ani świętej pamięci Benedykt, ani Jan Paweł II, ani też liczni ich poprzednicy. Czyżby poprzedni papieże nie byli zwolennikami pokoju? Ależ owszem, byli! Tyle tylko że kiedy zabierali głos publicznie, za każdym ich zdaniem – nawet z pozoru banalnym – stały dwa tysiące lat teologii. To była, przynajmmniej do niedawna, taka przypadłość Kościoła Nauczającego: jeśli już coś powie, ma to głęboko przemyślane. Można się na to było zżymać, ciskać gromy, nawet obśmiewać, ale nawet najwięksi wrogowie katolików nie zarzucali im chyba, że ich pasterze nie wiedzą co mówią. Teraz, niestety, może się to zmienić.

Jeśli coś jest niemoralne, musi być odrzucone bezwzględnie – tak głosi katechizm. Kościół zawsze odcinał się od postawy, która usprawiedliwiała niecne uczynki faktem, że nasi nieprzyjaciele czynią tak samo. Trzeba robić dobrze wszystkim, nawet tym którzy nam robią źle – w tej kwestii katolicyzm nigdy nie miał wątpliwości. I zawsze to głosił, niejednokrotnie narażając się różnym światowym potęgom. To dlatego nigdy dotąd żaden papież nie wypowiedział zdania podobnego powyższemu.

Bo co mają teraz począć takie na przykład Stany Zjednoczone, jeśli chcą być bez reszty moralną stroną światowego konfliktu? Pozostaje im rozbroić swoje jądrowe arsenały natychmiast, nie czekając aż tego samego dokonają ich nieco mniej moralni adwersarze, Rosja i Chiny. Kto wie, może taki dobry przykład sprawiłby, że porwani szlachetnym nurtem, albo poruszeni wyrzutami sumienia, też zdemontowaliby swoje śmiercionośne wyrzutnie?

Akurat! Nie życzę ani papieżowi, ani nikomu z nas sprawdzania na własnej skórze, co by się stało, gdyby Amerykanie serio przejęli się wezwaniem płynącym znad Tybru. Dopiero wtedy miałoby kogo przepraszać, ostatnio mocno różnymi przeprosinami zajęte, biuro prasowe Stolicy Apostolskiej! Nie wiadomo zresztą czy byłoby kogokolwiek i komu przepraszać, jako że widma nuklearnej wojny, chociażby między Chinami a Rosją, wcale by to nie oddaliło. Wręcz przeciwnie. Oddajmy zatem co boskie – Bogu, co cesarskie – cesarzowi, a co tweetujące – zostawmy Twitterowi.