Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Weź udział w KONKURSIE! Nenufary, czyli lilie wodne

Prof. Grzegorz Grzywaczewski Katedra Zoologii i Ekologii Zwierząt Wydział Biologii Środowiskowej Uniwersytet Przyrodniczy
Wideo
od 16 lat
Wakacyjny konkurs „Bogdanka blisko natury”! Do zgarnięcia atrakcyjne nagrody! Co tydzień będziemy prezentować jeden gatunek ze świata zwierząt i ze świata roślin. Wszelkie podpowiedzi, jak zgłębiać temat, znajdziesz w Kurierze Lubelskim - zarówno w wersji papierowej, jak i na stronie www.kurierlubelski.pl. Dodatkowo, dla ułatwienia, przygotujemy dla Was filmy, które przybliżą prezentowane gatunki w formie wizualnej. Konkurs jest otwarty dla dzieci i młodzieży od lat 6 do 16, z województwa Lubelskiego. Dołącz do nas i zanurz się w fascynującym świecie przyrody! Odkryj tajemnice zwierząt i roślin, zgłębiaj wiedzę i zdobywaj nagrody.

Dziś zapraszamy Was do bliższego zapoznania się z Nenufarem, czyli lilią wodną

Spośród około 3 tysięcy roślin naczyniowych w naszym kraju, oryginalną grupą są rośliny wodne. Wyróżniają się wielkością, kształtem, kolorami, a ich pływające liście na powierzchni wody, tworzą charakterystyczne, pływające, wodne dywany. Dla żeglarzy, motorowodniaków czy wędkarzy, są to dobrze znane rośliny, a nazywane są jako nenufary lub lilie wodne. Pod tą nazwą kryje się kilka gatunków należących do grzebieni i grążeli, a w naszym kraju najliczniejszymi przedstawicielami są grzybienie białe a także grążel żółty.

Grążel żółty o łacińskiej nazwie Nuphar lutea (czytaj nufar lutea) jest okazałą rośliną, której część z liści pływa na powierzchni wody, a ich średnica może osiągać nawet 40 cm. Inna ważna cecha tej rośliny, to intensywnie pachnące, żółte, 2-4 cm kwiaty, które wystają kilka centymetrów ponad wodę. Jednak widok kołyszących się ponad woda żółtych kwiatów to nie wszystko. Tak naprawdę ten kwiat ma długość ponad metr i więcej, ponieważ wyrasta z kłącza, które zakotwiczone jest na dnie, płytkiej części zbiornika wodnego. Dlatego też to, co widzimy na powierzchni wody, to zaledwie niewielki fragment, okazałej, wodnej rośliny.

Grążele możemy spotkać w takich zbiornikach, które mają fragmenty z płytszą stojącą lub bardzo wolno płynącą wodą, o głębokość 1-2 m, z dużą ilością organicznego podłoża nazywanego powszechnie mułem. Najczęściej są to brzegi jezior i zbiorników zaporowych, starorzecza, stawy rybne, torfianki, a nawet niewielkie oczka wodne czy kanały melioracyjne. Roślina ta, w korzystnych warunkach, może rozrastać się na powierzchni kilkuset metrów kwadratowych, tworząc duże połacie pływających, wodnych dywanów. Jak na rośliny pojawiające się w naszej części świata, kwietnie stosunkowo długo, ponieważ zakwita w maju, a ostanie kwitnące osobniki możemy obserwować we wrześniu, a czasem nawet w październiku. Jest dobrym wskaźnikiem czystości wody, a to, co zagraża tej roślinie, to zanieczyszczenia, osuszenia czy zrywanie jej w celach dekoracyjnych. Przed zerwaniem, warto wiedzieć, że grążel żółty jest rośliną trującą. Pomimo swojej trującej natury – i tu trudne pojęcie – alkaloidy (np. numfamina), które wytwarza, z jednej strony chronią roślinę przed roślinożercami, z drugiej strony wykorzystywane są przez człowieka do produkcji leków.

Piękność na wodzie

Inny gatunek zaliczany do nenufarów to grzybienie białe Nymphaea alba (czytaj nymfea alba). To piękna roślina o pływających liściach ma także, pływające na powierzchni lustra wody, duże białe kwiaty, których średnica może osiągać nawet 12 cm. Ciekawostką może być fakt, że zakotwiczone kłącze na dnie zbiorka wonnego, wypuszcza ogonki liściowe, których długość może osiągać nawet 3 m. Innym ciekawym przystosowaniem tej rośliny jest zamykanie się kwiatów na noc i podczas opadów deszczu. Wstępuję w podobnych siedliskach co grążel żółty. W naszym kraju jest rośliną objętą ochroną gatunkową. W fitosocjologii, czyli nauce zajmującej się zbiorowiskami roślin – grzybienie białe i grążel żółty, tworzą zbiorowisko lilii wodnych.

Nenufary czy jak kto woli, lilie wodne, są dobrym wskaźnikiem dobrego stanu środowiska. Ponieważ niektóre z nich objęte są ochroną prawną, nie należy ich niszczyć i zrywać. Okazale i przepięknie będą najlepiej wyglądać w ich naturalnym środowisku występowania. Na Polesiu, zwłaszcza na Pojezierzu Łęczyńsko-włodawskim jest ich najwięcej.

Bogdanka blisko natury to projekt współorganizowany przez LW Bogdanka S.A., Kurier Lubelski oraz partnerów merytorycznych: Wydział Biologii Środowiskowej Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie oraz Poleski Park Narodowy. Celem akcji jest promocja walorów przyrodniczych Polesia Lubelskiego, przestawiający najważniejsze i najciekawsze gatunki fauny i flory naszego regionu.

Projekt Bogdanka blisko natury to jedna z form realizacji Strategii ESG GK LW Bogdanka, która opiera się na takich filarach jak środowisko, społeczeństwo, ład korporacyjny, w tym działania na rzecz regionu, w którym funkcjonuje. Stawiając się w roli odpowiedzialnego sąsiada Spółka podejmuje m.in. inicjatywy chroniące i stymulujące bioróżnorodność, promujące edukację środowiskową, równocześnie wzmacniając turystyczny potencjał najbliższego otoczenia.

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na kurierlubelski.pl Kurier Lubelski