Z ducha Stachury oni wszyscy

Podkreślić natomiast należy, że większość z nich miała okazję zetknąć się z nim osobiście. Najściślejsze, bo rodzinne związki miał z nim oczywiście jego bratanek, Jerzy Edward Stachura Junior, który wykonywania tych piosenek uczył się wprost od stryja. Jego interpretacje były więc z pewnością najbliższe tym autorskim. Anna Chodakowska spotkała się z poetą, gdy w latach 70. ub. wieku przygotowywała poświęcony mu program w Starej Prochowni. Zaś Marek Gałązka jako pierwszy wprowadził piosenki Stachury do szerokiego obiegu. Nie będzie zatem nad- użyciem powiedzenie, iż wszyscy oni są "z ducha Stachury", nawet jeśli ich opracowania są z gruntu odmienne. Oto z jednej strony mieliśmy surowe (ale w dobrym znaczeniu) wykonania Stachury Juniora, w których muzyka była wyłącznie służebna wobec słowa, a na drugim biegunie - bardzo współcześnie brzmiące, rozbudowane muzycznie, rockowe wersje Marka Gałązki. To dobitnie świadczy o tym, jak bardzo inspirująca jest to twórczość. I przekraczająca bariery generacyjne. Bowiem artyści z Lubelskiej Federacji Bardów, jako jedyni w Polsce wykonujący poematy Stachury, to przecież kolejne już pokolenie, dla którego pozostaje on postacią bliską.

Dla mnie szczególnie cenny był występ Anny Chodakowskiej, która do twórczości Stachury sięgnęła chyba najgłębiej. Nie tylko świetnie zaśpiewała pieśni z poematu "Missa pagana" ze znakomitą muzyką Romana Ziemlańskiego, lecz także pokazała intelektualne i moralne walory prozy Steda. A uczyniła to tak, jakby zwracała się do każdego z widzów z osobna. Jakby każdemu proponowała osobistą rozmowę na tematy podstawowe, takie jak miejsce człowieka wśród innych ludzi, przyjaźń, miłość, postawa wobec świata.

Takie rozmowy, choć pozornie jednostronne, zapamiętuje się na długo.