Z historii Lublina: 29 października 1934 r. Józef Piechota został prezydentem miasta

Ten absolwent Akademii Handlowej w Antwerpii, do Lublina przyjechał jeszcze przed wybuchem pierwszej wojny światowej. Początkowo pracował w cukrowni, później w urzędach i jako nauczyciel. Od 1928 roku zaczął udzielać się politycznie.

Związał się z Bezpartyjnym Blokiem Współpracy z Rządem. Z jego listy dostał się do rady miejskiej, w której znalazło się aż 10 ugrupowań. Różnice polityczne między rajcami sprawiły, że nie byli w stanie pracować. W tej sytuacji wojewoda rozwiązał radę, a 17 grudnia 1929 roku mianował Piechotę komisarycznym kierownikiem Zarządu Miejskiego w Lublinie.

Dawny Lublin - czytaj nasz serwis specjalny

Józef Piechota starał się rządzić pogrążonym w kryzysie miastem twardą ręką. Szukał oszczędności wszędzie, gdzie się dało. W marcu 1930 roku polecił naczelnikom i dyrektorom wydziałów kontrolę rozmów telefonicznych wykonywanych przez urzędników. Odrzucił też prośbę Związku Pracowników Miejskich o przyznanie pracownikom ratusza zasiłków na zimowe zakupy.

Piechota starał się też poprawić jakość pracy podległych mu osób. Za jego sprawą, we wszystkich wydziałach ratusza pojawiły się komunikaty: "Uprasza się P.T. publiczność, by we wszelkich sprawach niegrzecznego traktowania jej przez personel Magistratu przy sprawowaniu funkcji urzędowych wnosiła reklamacje do księgi zażaleń... ".

Zarządzenie Piechoty musiało wywołać niemałe oburzenie wśród podwładnych, bo po kilku dniach komunikat został uzupełniony wpisem, w którym kierownik zarządu wyraża przekonanie, że petenci zdają sobie sprawę z trudnych warunków pracy urzędników i dołożą starań "aby taktem i wzajemną uprzejmością ułatwić pracownikom Magistratu jego codzienne w tym względzie zadanie".

Za czasów Piechoty organizowano liczne roboty publiczne dla bezrobotnych. Wtedy zaczęto brukowanie Al. Racławickich, ul. Snopkowskiej i Bychawskiej. Komisarz dbał także o rozwój pomocy społecznej. Kiedy w 1934 r. w Lublinie odbyły się wybory do rady miejskiej, Piechota bez trudu zdobył w niej miejsce, a później został wybrany na prezydenta miasta. Jego kadencja miała trwać 10 lat.

Józef Piechota nadal starał się rozwijać i unowocześniać miasto, wspierając między innymi budowę elektrowni, dbał o rozwój szkolnictwa. Udało mu się także zmniejszyć zatrudnienie w administracji. Jednym z większych wyzwań, jakie stały przed prezydentem Lublina, było zmniejszenie zadłużenia miasta. W 1936 roku zdołał wywalczyć w Warszawie anulowanie blisko 10 mln zł długów. W czerwcu tego samego roku zachorował na zapalenie płuc. Zmarł 9 lipca 1936.

"Gorąco pragnął stworzyć dla obywateli miasta lepsze jutro" - napisał w pożegnaniu zmarłego Bolesław Liszkowski, zastępca, a później następca Piechoty.