74. rocznica „Cudu Lubelskiego”. Ulicami miasta przeszła procesja z wizerunkiem Matki Bożej Płaczącej. Zobacz zdjęcia

Jej trasa wiodła ulicami: Królewską, Lubartowską, Świętoduską, Krakowskim Przedmieściem, Królewską z powrotem na plac katedralny. Uroczystości zwieńczył akt zawierzenia Matce Bożej, po którym wybrzmiał Apel Jasnogórski.

Wierni, którzy modlili się w lubelskiej archikatedrze 3 lipca 1949 r., stwierdzili, że widzą łzy na obrazie Matki Bożej, którą uznali za „krwawą łzę” na twarzy Madonny. Ta informacja bardzo szybko rozprzestrzeniła się w mieście. Do archikatedry zaczęły zjeżdżać tłumy z całej Polski, pielgrzymi zajmowali nie tylko plac przed świątynią, ale stali tez na ulicy. Jednego dnia pod katedrą mogło zebrać się ok. 25 tys. pątników. Wśród nich byli też członkowie PZPR.

- Dla księży, którzy posługiwali po 3 lipca 1949 r. w katedrze cudem było to, że ludzie masowo przystępowali do spowiedzi. Jeden z duszpasterzy powiedział po latach, że były momenty, kiedy nie miał już siły udzielać sakramentów, ale co pewien czas przychodzili nowi penitenci. Niektórzy spowiadali się pierwszy raz od 10-50 lat i przyszli do konfesjonału ściągnięci niewytłumaczalną potrzebą - powiedziała "Kurierowi" Mariola Błasińska, autorka książki pt. „Cud. W 1949 r. Lublin stał się Częstochową”.